Απόγονοι του σοφού και φιλανθρώπου Έθνους των Ελλήνων, σύγχρονοι των νυν πεφωτισμένων και ευνομουμένων λαών της Ευρώπης, και θεαταί των καλών, τα οποία ούτοι υπό την αδιάρρηκτον των νόμων Αιγίδα απολαμβάνουσιν, ήτο αδύνατον πλέον να υποφέρωμεν μέχρις αναλγησίας και ευηθείας την σκληράν του Οθωμανικού κράτους μάστιγα, ήτις ήδη τέσσαρας περίπου αιώνας επάταζε τας κεφαλάς ημών, και αντί του λόγου την θέλησιν ως νόμον γνωρίζουσα, διώκει και διέττατε τα πάντα δεσποτικώς και αυτογνωμόνως. Μετά μακράν δουλείαν ηναγκάσθημεν...
τέλος πάντων να λάβωμεν τα όπλα εις χείρας, και να εκδικήσωμεν εαυτούς και την Πατρίδα ημών από μίαν τοιαύτην φρικτήν, και ως προς την αρχήν αυτής άδικον τυραννίαν, ήτις ουδεμίαν άλλην είχεν ομοίαν ή καν δυναμένην οποσούν μετ’ αυτής να παραβληθή δυναστείαν.Ο κατά των Τούρκων πόλεμος ημών, μακράν του να στηρίζηται εις αρχάς τινάς δημαγωγικάς και στασιώδεις ή ιδιωφελείς μέρους τινός του σύμπαντος Ελληνικού έθνους σκοπούς, είναι πόλεμος εθνικός, πόλεμος ιερός, πόλεμος, του οποίου η μόνη αιτία είναι η ανάκτησις των δικαίων της προσωρινής ημών ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της τιμής, τα οποία, εν ω την σήμερον όλοι οι ευνομούμενοι και γειτονικοί λαοί της Ευρώπης τα χαίρουσιν, από ημάς μόνον η σκληρά και απαραδειγμάτιστος των Οθωμανών τυραννία επροσπάθησε με βίαν ν’ αφαιρέση, και εντός του στήθους να τα πνίξη, είχομεν ημείς τάχα ολιγώτερον παρά τα λοιπά Έθνη λόγον δια να στερώμεθα εκείνων των δικαίων ή είμεθα φύσεως κατωτέρας και αχρειεστέρας, δια να νομιζώμεθα ανάξιοι αυτών, και καταδικασμένοι εις αιώνιον δουλείαν, να έρπωμεν ως κτήνη και αυτόματα εις την άλογον θέλησιν ενός απεινούς τυράννου, όστις ληστρικώς και άνευ τινός συνθήκης ήλθεν μακρόθεν να μας καθυποτάξη; Δίκαια, τα οποία η φύσις ενέσπειρε βαθέως εις την καρδίαν των ανθρώπων, και τα οποία οι νόμοι, σύμφωνοι με την φύσιν, καθιέρωσαν, όχι τριών ή τεσσάρων, αλλά και χιλίων και μυρίων αιώνων τυραννία δεν δύναται να εξαλείψη· και αν η βία ή η ισχύς προς καιρόν τα καταπλακώση, ταύτα πάλιν απαλαίωτα και ανεξάλειπτα καθ’ εαυτά, η ισχύς ημπορεί ν’ αποκαταστήση και αναδείξη, οία και πρότερον και απ’ αιώνος ήσαν, δίκαια τέλος πάντων, τα οποία δεν επαύσαμεν με τα όπλα να υπερασπιζώμεθα εντός της Ελλάδος, όπως οι καιροί και οι περιστάσεις επέτρεπον.
Από τοιαύτας αρχάς των φυσικών δικαίων ορμώμενοι, και θέλοντες να εξομοιωθώμεν με τους λοιπούς συναδέλφους μας Ευρωπαίους Χριστιανούς, εκινήσαμεν τον πόλεμον κατά των Τούρκων, μάλλον δε τους κατά τόπους ενώσαντες, ομοθυμαδόν εκστρατεύσαμεν, αποφασίσαντες ή να επιτύχωμεν του σκοπού μας, και να διοικηθώμεν με νόμους δικαίους, ή να χαθώμεν εξολοκλήρου, κρίνοντες ανάξιον να ζώμεν πλέον ημείς οι απόγονοι του περικλεούς εκείνου έθνους των Ελλήνων υπό δουλείαν τοιαύτην, ιδίαν μάλλον των αλόγων ζώων, παρά των λογικών όντων. Δέκα μήνες ήδη παρήλθον αφού ηρχίσαμεν να τρέχωμεν τούτο το στάδιον του εθνικού πολέμου. Ο Ύψιστος Θεός μας εβοήθησε, καίτοι όχι ικανά προπαρασκευασμένους εις το τοιούτον μέγα τω όντι επιχείρημα· τα όπλα μας εφάνησαν πολλαχού νικηφόρα, πλην και πολλαχού εύρον, και εισέτι ευρίσκουσιν αντίστασιν όχι μικράν· περιστάσεις εναντίαι μάς απήντησαν, και τοιαύτας να εξομαλήσωμεν έως ώρας ενησχολούμεθα. Όθεν δεν πρέπη να φανή παράξενον, αν άχρι τούδε ανεβάλομεν την πολιτικήν της πατρίδος μας διάταξιν, αν δεν επροφθάσαμεν να κηρύξωμεν την ανεξαρτησίαν ημών, και να αναφανώμεν ως έθνος ενώπιον πάντων των ευνομουμένων λαών και απάσης της Οικουμένης. Πριν περί της φυσικής ημών υπάρξεως οπωσούν βεβαιωθώμεν, ήτο αδύνατον να σκεφθώμεν και περί της πολιτικής. Έστωσαν λοιπόν τα ειρημένα εις μεν τους άλλους ικανή απολογία της αναβολής μας, εις ημάς δε παραμυθία δια την επικρατήσασαν αταξίαν.
Ήδη δε, ότε αι εναντίαι περιστάσεις ήρχισαν να εξομαλίζονται, απεφαασίσαμεν, ή μάλλον ηναγκάσθημεν να οργανίσωμεν και Σύνταγμα Πολιτικόν της Ελλάδος· και πρώτον μεν κατά μέρος, οίον το της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος, το της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος, το της Πελοποννήσου, το των Νήσων, κτλ. Αλλ’ επειδή ταύτα απέβλεπον μάλλον τας μερικωτέρας σχέσεις καθ’ ας εκάστη των ειρημένων επαρχιών και νήσων ώφειλε να διαταχθή και διοικηθή· δια τούτο ήτον ανάγκη πάσα επομένως να γενή και εν άλλον Γενικόν Προσωρινόν Πολίτευμα εις όλα τα πράγματα και εις όλας τας εσωτερικάς και εξωτερικάς σχέσεις της Ελλάδος επεκτεινόμενον. Προς τούτο την κατασκευήν και σύνταξιν αι κατά μέρος Επαρχίαι και Νήσοι έπεμψαν τους πληρεξουσίους παραστάτας των. Ούτοι λοιπόν, εν εθνική συνελεύσει σκεφθέντες και μελετήσαντες ικανώς περί των κοινών πραγμάτων, ωργάνωσαν μίαν Προσωρινήν Διοίκησιν, καθ’ ήν η Ελλάς άπασα μέλλει να κυβερνηθή εφεξής. Ταύτην, και απλώς μεν ως επί της βάσεως του Δικαίου και των ορθών Νόμων εστηριγμένην, και εν μέρει δε, καθό οργανισμένην κοινή των Ελλήνων γνώμη, οφείλουσιν όλοι οι λαοί, κάτοικοι της Ελλάδος ν’ αναγνωρίζουσιν Μόνην έ ν ν ο μ ο ν και ε θ ν ι κ ή ν Δ ι ο ί κ η σ ι ν αναλόγως προσφερόμενοι.
Ταύτα διακηρύττει η Εθνική Συνέλευσις προς το Πανελλήνιον, εν και μόνον προσεπιφέρουσα, ότι αυτής μεν επαιρεώθη το έργον, και διαλύεται σήμερον. Έργον δε του Ελληνικού λαού και ….. είναι να φανή ευπειθής και υπήκοος εις τους νόμους και τους εκτελεστάς και υπουργούς των νόμων. Έλληνες! Είπατε προ ολίγου ότι δεν θέλετε δουλείαν, και ο τύραννος χάνεται καθημέραν από το μέσον σας· αλλά μόνη η μεταξύ σας ομόνοια και ακριβής υποταγή εις την διοίκησιν ημπορεί να στερεώση την ανεξαρτησίαν σας. Είθε ο κραταιός του Υψίστου βραχίων ν’ ανυψώση και αρχομένους και άρχοντας, την Ελλάδα ολόκληρον, προς την πάρεδρον αυτού σοφίαν, ώστε ν’ αναγνωρίζουσι τ’ αληθή και αμοιβαία συμφέροντα και οι μεν δια της προνοίας, οι δε λαοί δια της ευπειθείας να στερεώσωσι της κοινής ημών Πατρίδος την πολύευκτον ευτυχίαν. Είθε! Είθε!
Εν Επιδαύρω, την ιε΄Ιανουαρίου, Α΄ της Ανεξαρτησίας
Α. ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ, Πρόεδρος της Εθνικής Συνελεύσεως
(ακολουθούν υπογραφές άλλων παραγόντων της Εθνοσυνέλευσης)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου