«Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει»

powered by Agones.gr - livescore

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2021

Αναγκαία η αναβάθμιση του πεζοδρόμου Πολυγύρου

Γράφει ο Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης

Δεν ήταν στις προθέσεις μου να γράψω ακόμη μια φορά για τον πεζόδρομο του Πολυγύρου, για την χρησιμότητά του και την επιτακτική ανάγκη της αναβάθμισής του με τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Άλλωστε για την σημασία χώρων μέσα στον πολεοδομικό ιστό των πόλεων, χωρίς κυκλοφορία αυτοκινήτων, έχουν αποφανθεί οι πλέον αρμόδιοι σε όλη την υφήλιο.

Θυμίζω ακόμη ότι πριν 6 και παραπάνω χρόνια κατατέθηκαν με υπόμνημα στον Δήμο Πολυγύρου (12-12-2014), υπογεγραμμένο από εκατοντάδες συνδημότες, αίτημα με το οποίο ζητούνταν η αναβάθμισή του υφιστάμενου, έστω και κατ’ όνομα, «πεζοδρόμου». Η δημοτική αρχή ανταποκρίθηκε μετά από παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος (ολόκληρων χρόνων) και συγκάλεσε Δ.Σ., κατά το οποίο έγινε συζήτηση για την αναγκαιότητα της ανακατασκευής του. Απ’ όλη την μακρόσυρτη διαδικασία, φάνηκε - στους περισσότερους εκτιμώ από τους παρευρεθέντες - ότι θα ήταν...

πολύ δύσκολο να υπάρξει εναντίωση συμπολιτών μας, με πειστικά επιχειρήματα, σε ένα εγχείρημα αναβάθμισής του. Βασική βεβαίως προϋπόθεση παραμένει η τήρηση όλων των κανόνων της σωστής κατασκευής και της λειτουργίας του, σύμφωνα πάντα με τον κανονισμό που θα θεσμοθετήσει η δημοτική αρχή.

Με αυτά τα δεδομένα και έχοντας υπόψη πρόσφατο διαδικτυακό διάλογο μεταξύ συνδημοτών, που αφορούσε σε απόφαση ανακατασκευής του, θεώρησα καθήκον μου ως περισσότερο κοντά στο αντικείμενο, να επαναλάβω και πάλι τα όσα υποστήριξα και παλαιότερα. Πριν ωστόσο απ’ οτιδήποτε θα πρέπει να επισημάνω τον χαρακτήρα και τη σημασία ενός πεζοδρόμου, ιδιαίτερα όταν αυτός είναι ο μοναδικός σ’ ένα οικισμό, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Πολυγύρου. Πέρα από την επιχειρηματολογία του αρχικού υπομνήματος των δημοτών και των όσων συζητήθηκαν κατά τη σχετική συνεδρίαση του Δ.Σ., στα οποία ήδη αναφέρθηκα, είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί ακόμη μια φορά το ζήτημα της χωροθέτησής του.   

Από την διεθνή, αλλά και την εγχώρια εμπειρία στο σύνολο σχεδόν των ελληνικών πόλεων και οικισμών -έστω και με τις κατά τόπους παρεκκλίσεις- όπου υπήρξαν τέτοιες κατασκευές, προκύπτει ότι ένας τέτοιος πεζόδρομος χωροθετείται, αφού ληφθούν υπόψη ορισμένα σταθερά δεδομένα. Δεν μπορεί  δηλαδή να επιλεχθεί ένας οποιοδήποτε δρόμος του οικισμού, να αλλάξει χρήση και να βαφτιστεί «πεζόδρομος», αν δεν πληροί τις αναγκαίες προϋποθέσεις , ώστε να ανταποκρίνεται στο σκοπό του της ύπαρξής του.

Οι βασικότερες απ’ αυτές αφορούν:

Στη θέση του στον πολεοδομικό ιστό του οικισμού και στην εύκολη προσέγγισή του από δημότες και επισκέπτες.

Στις δυνατότητες να αναπτυχθούν σ’ αυτόν οι κατά παράδοση του τόπου κοινωνικές, οικονομικές και δημόσιες γενικότερα σχέσεις.

Στην ύπαρξη σ’ αυτό τον δρόμο δημοσίων κτηρίων (δημαρχείο, εκκλησία, υπηρεσίες, ιστορικά αρχεία κ.λπ.) και αξιοθέατων (πάρκα, δημόσιες βρύσες, χώρους αναψυχής κ.α.), ώστε να αποτελούν πόλους προσέλκυσης και συνάντησης δημοτών και επισκεπτών και να εξασφαλίζουν κατ’ ακολουθία χώρους αναψυχής -ιδιαίτερα των ηλικιωμένων- αλλά και απρόσκοπτων παιχνιδότοπων για τα παιδιά. Έτσι στην προκειμένη περίπτωση ο δρόμος αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από την οδό Πολυτεχνείου, όπως άλλωστε είχε προκριθεί μετά από πολλές συζητήσεις σε παλαιότερα δημοτικά συμβούλια. Πιθανές αντίθετες απόψεις, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει η απαιτούμενη γνώση του αντικειμένου, ελάχιστους πιστεύω μπορούν να πείσουν.

Ενισχυτικές των όσων προανάφερα είναι οι αδιαμφισβήτητες ωφέλειες που προέκυψαν στο σύνολο των πόλεων της χώρας μας, όπου κατά τις τελευταίες δεκαετίες  κατασκευάστηκαν πεζόδρομοι. Ο ίδιος, συμμετέχοντας σε αντίστοιχε μελέτες διαφόρων Δήμων (Λιβαδειάς, Κιλκίς, Θεσσαλονίκης κ.α.), διαπίστωσα την ευεργετική συνδρομή τους στη ποιότητα ζωής των πολιτών, αλλά και στην οικονομική ανέλιξη των τοπικών αγορών, καθώς και στην προβολή όσων θετικών στοιχείων τους χαρακτηρίζουν! Ακόμη και στον πεζόδρομο του Πολυγύρου, παρά τις όποιες παραλείψεις του, σε σχέση με την αρχική μελέτη, στον αστικό εξοπλισμό, σε πράσινο, σε φωτισμό, αλλά και σε επιμέρους αστοχίες της κατασκευής και της επιλογής των υλικών, φαίνεται να λειτούργησε με επιτυχία κατά το πρώτο τουλάχιστο διάστημα και πριν υποβαθμιστεί με την καταστρατήγηση βασικών κανόνων της λειτουργίας του. Κι αυτό χωρίς ποτέ να πραγματοποιηθούν θεσμοθετημένες δράσεις, όπως εξ αρχής προτάθηκε, με εικαστικές παρεμβάσεις και «καλλωπισμό» παρόδιων κτιρίων (αρκάδων-τυφλών τοίχων), οργάνωση μουσικών εκδηλώσεων και δρώμενων σε εποχές καλοκαιρίας κ.ά.

Προς επίρρωση αυτών των απόψεων και εκτιμήσεών μου θα επικαλεστώ επικουρικά την απάντηση πολλών συνδημοτών μας, που συμμετείχαν παλαιότερα σε πρόγραμμα δράσης («Εργαστήριο Δημιουργικής Γραφής»), που υλοποίησε ο Δήμος Πολυγύρου με τίτλο «Τέχνες και πολιτισμός- Σημείο συνάντησης των νέων της Ευρώπης». Κατά την πρώτη μέρα του σεμιναρίου (Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015), στο «ερώτημα - άσκηση» του συντονιστή του προγράμματος κ. Ιορδάνη Κουμασίδη για το «τι θα έπρεπε να συμβουλέψει ένας επισκέπτης που αναχωρούσε από την πόλη του Πολυγύρου σε έναν άλλο που μόλις θα κατέφθανε σ’ αυτή και τί θα του συνιστούσε να επισκεφτεί ως αξιοθέατο ή να αποφύγει ως άσχημο ένα άλλο», οι απαντήσεις ήταν χαρακτηριστικές. Τις μεταφέρω περιγραφικά όπως τις έδωσαν πολλοί «μαθητές» από τους 30 συνολικά που συμμετείχαν στο πρόγραμμα. Ήταν διατυπωμένες αυθόρμητα στην πέντε σειρών απάντησή τους, όπου επισημαίνονταν η τότε απαράδεκτη έως ντροπιαστική κατάσταση του «πεζοδρόμου», όπως άλλωστε και σήμερα. Τον θεωρούσαν ως ένα υποβαθμισμένο τόπο… που θα έπρεπε να αποφύγει ο επισκέπτης!

Κι αυτή η τοποθέτησή τους δεν ήταν ασφαλώς τυχαία. Αντιθέτως, θα έλεγα, ήταν και εξακολουθεί να είναι αποκαλυπτική του τρόπου που πολλοί συνδημότες μας διατηρούν στη μνήμη τους τον χαρακτήρα του κεντρικού δρόμου του «παζαριού», τη σημερινή οδό Πολυτεχνείου! Το πρώτο εγχείρημα της αναβάθμισής του είχε πραγματοποιηθεί από τον τότε δήμαρχο Γεώργιο Μαγδάλη, ένα σχεδόν αιώνα νωρίτερα όταν στο πνεύμα εκείνης  τον διαπλάτυνε το 1927 και τον μετέτρεψε στην «καρδιά» της πόλης!   

Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι οι κάτοικοι, από τη δική τους πλευρά, έχουν καθήκον να μεριμνούν για την σωστή λειτουργία του πεζοδρόμου, προασπίζοντας ουσιαστικά την ίδια την ποιότητα της ζωής τους. Το ίδιο και οι καταστηματάρχες αποβλέποντας, με τη βελτίωση του οικιστικού περιβάλλοντος και τη μέγιστη κατά το δυνατόν ποιότητά του, στην αύξηση του αριθμού των πελατών τους. Τα καταστήματα άλλωστε εστίασης και αναψυχής, συγκεντρωμένα σε μια ιστορική και αναβαθμισμένη περιοχή, εύκολα εντοπίζονται αλλά και προσελκύουν τον ξένο επισκέπτη.

Μακάρι λοιπόν η δημοτική αρχή του Πολυγύρου να κάνει τις σωστές επιλογές, ώστε η πόλη να αποκτήσει ένα πεζόδρομο, εφάμιλλο της ποιότητας του περιβάλλοντος, του Πολιτισμού και της ιστορίας της!

Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης

αρχιτέκτων, π. πρόεδρος του ΤΕΕ/τΚΜ




Δεν υπάρχουν σχόλια: