Γράφει ο Κωνσταντίνος Γαλλής
Οι ομορφιές του Πολυγύρου δεν έχουν τελειωμό, και πως να έχουν όταν η περιοχή του εκτείνεται σε πολλές χιλιάδες κατάφυτα στρέμματα με ομαλό ανάγλυφο και καθαρώς μεσογειακό κλίμα. Το μόνο εμπόδιο είναι η πυκνότητα της βλάστησης, μάλιστα σε πολλά σημεία είναι αδιάβατη, κάτι που, σε συνδυασμό με το είδος των φυτών (δρύες, πουρνάρια, άρια, κουμαριές και πλήθος άλλων φυτών. Είναι τόσο πλούσια η χλωρίδα της Χαλκιδικής που από τους βοτανολόγους κατατάσσεται στις πρώτες θέσεις), γίνεται πλεονέκτημα και...
καταφύγιο για τα αγριογούρουνα, τα ζαρκάδια και άλλα άγρια του βουνού και του δάσους,Η περιοχή αρχίζει από τα υψώματα του Τσουκαλά και βορειότερα σε βάθος μέχρι τον παλιό δρόμο που οδηγεί στην Αρναία και φθάνει μέχρι τη θάλασσα από τη νότια πλευρά, ανατολικά μέχρι τους οικισμούς της Ορμύλιας και των Βραστάμων, δυτικά μέχρι τον ποταμό Ολύνθιο, όριο με την περιοχή της Βάβδου και κατεβαίνει μέχρι τη θάλασσα..Όλη αυτή η περιοχή είναι κατάφυτη με αείφυλλά πλατύφυλλα δένδρα, άφθονη θαμνώδη βλάστηση, κωνοφόρα, κυρίως πεύκα και λίγα έλατα και το όλο τοπίο συμπληρώνεται με
τους θαυμάσιους ελαιώνες που καλύπτουν ολόκληρη την παραλιακή ζώνη από την Όλυνθο μέχρι τις Καλύβες – Γερακινή και πέραν μέχρι την παραλιακή ζώνη της Ορμύλιας..
Οι ελαιώνες του Πολύγυρου αναβάθμισαν οικονομικά την περιοχή και έγιναν πρότυπο μίμησης και για άλλες περιοχές. Σήμερα η χονδρελιά της Χαλκιδικής ως πράσινη, γεμιστή ή ολόκληρη, εξάγεται σε πολλές χώρες του κόσμου μέχρι ΗΠΑ, Κίνα, Ευρώπη και αλλού και είναι περιζήτητη. Είναι ένα
προϊόν με μέλλον και ειδικότερα για τη Χαλκιδική. Η αρχή έγινε, μένουν να γίνουν πολλά τόσο ως προς την οργάνωση της παραγωγής όσο και ως προς την εμπορία, μια που η αρχή έγινε με τις γνωστές επιτυχημένες μονάδες αλλά και την εξασφάλιση αρδευτικού νερού μέσω της κατασκευής των φραγμάτων του Χαβρία και του Ολυνθίου. Φράγματα που όλο εξαγγέλλονται προεκλογικά και κατά παράξενο τρόπο ξεχνιούνται αμέσως μετά λες και σέρνουν κατάρα.
τους θαυμάσιους ελαιώνες που καλύπτουν ολόκληρη την παραλιακή ζώνη από την Όλυνθο μέχρι τις Καλύβες – Γερακινή και πέραν μέχρι την παραλιακή ζώνη της Ορμύλιας..
Οι ελαιώνες του Πολύγυρου αναβάθμισαν οικονομικά την περιοχή και έγιναν πρότυπο μίμησης και για άλλες περιοχές. Σήμερα η χονδρελιά της Χαλκιδικής ως πράσινη, γεμιστή ή ολόκληρη, εξάγεται σε πολλές χώρες του κόσμου μέχρι ΗΠΑ, Κίνα, Ευρώπη και αλλού και είναι περιζήτητη. Είναι ένα
προϊόν με μέλλον και ειδικότερα για τη Χαλκιδική. Η αρχή έγινε, μένουν να γίνουν πολλά τόσο ως προς την οργάνωση της παραγωγής όσο και ως προς την εμπορία, μια που η αρχή έγινε με τις γνωστές επιτυχημένες μονάδες αλλά και την εξασφάλιση αρδευτικού νερού μέσω της κατασκευής των φραγμάτων του Χαβρία και του Ολυνθίου. Φράγματα που όλο εξαγγέλλονται προεκλογικά και κατά παράξενο τρόπο ξεχνιούνται αμέσως μετά λες και σέρνουν κατάρα.
Ξεπέρασαν και το γιοφύρι της Άρτας !
Τμήματα της περιοχής αυτής επισκεφθήκαμε με τον φίλο Νίκο Τάσιο, τον οποίο ευχαριστώ για άλλη μια φορά, ο οποίος είχε την καλοσύνη να με ξεναγήσει με το φορτηγάκι του, πιστοί στην υπόσχεση που δώσαμε στο προηγούμενο ταξίδι μας στον Τσουκαλά και συγκεκριμένα στο Ξωκκλήσι του Άη Λια, όταν κάναμε μια στάση εκεί για να ανάψουμε το κεράκι μας.
Τα ξωκκλήσια του Πολύγυρου είναι είκοσι τέσσερα και, αν κρίνω από όσα είδαμε, και είδαμε τα περισσότερα, είναι φροντισμένα και διαρθρωμένα κατά τρόπο ώστε να μπορούν να δεχθούν πλήθος προσκυνητών και να τους προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό την ημέρα που γιορτάζει ο Άγιος στον οποίο
είναι αφιερωμένα. Και για όλες αυτές τις φροντίδες υπεύθυνοι είναι οι ‘Οικονομάδες’, άνθρωποι με αυξημένες χριστιανικές ευαισθησίες και πρόθυμοι για προσφορά.
Το θεσμό των οικονομάδων τον πρωτοσυνάντησα στον Πολύγυρο και είναι ένας θεσμός καταξιωμένος στη συνείδηση των κατοίκων του. Γνωρίζουν καλά ότι από τη στιγμή που αποφασίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε ένα
Ξωκκλήσι, θα το κάνουν με κάθε κόστος και αγόγγυστα .
Τα ξωκκλήσια του Πολύγυρου είναι είκοσι τέσσερα και, αν κρίνω από όσα είδαμε, και είδαμε τα περισσότερα, είναι φροντισμένα και διαρθρωμένα κατά τρόπο ώστε να μπορούν να δεχθούν πλήθος προσκυνητών και να τους προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό την ημέρα που γιορτάζει ο Άγιος στον οποίο
είναι αφιερωμένα. Και για όλες αυτές τις φροντίδες υπεύθυνοι είναι οι ‘Οικονομάδες’, άνθρωποι με αυξημένες χριστιανικές ευαισθησίες και πρόθυμοι για προσφορά.
Το θεσμό των οικονομάδων τον πρωτοσυνάντησα στον Πολύγυρο και είναι ένας θεσμός καταξιωμένος στη συνείδηση των κατοίκων του. Γνωρίζουν καλά ότι από τη στιγμή που αποφασίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε ένα
Ξωκκλήσι, θα το κάνουν με κάθε κόστος και αγόγγυστα .
Και να αναφέρω εδώ ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Το μονοπάτι που οδηγεί στον Άη Λια , δηλαδή αυτό που ξεκινάει λίγο ποιο πάνω από τον Άγιο Νεκτάριο και καταλήγει καμιά 500 μέτρα παρακάτω από το Ξωκκλήσι, είχε χρόνια να δεχθεί μια στοιχειώδη συντήρηση με συνέπεια να έχει κλείσει. Το θέμα αυτό ο φίλος μου Νίκος Τάσιος θεώρησε σκόπιμο να το θέση υπόψη του Οικονομά του Άη Λια.
Την άλλη μέρα ο Οικονομάς βρισκόταν με τα σύνεργά του στο μονοπάτι και το καθάριζε! Και μιλάμε για μια απόσταση πάνω κάτω 1000 μέτρων μέσα σε πυκνή βλάστηση. Ε ! αυτή η συμπεριφορά ξεπερνάει το καθήκον, καθήκον που
δεν ξεκινάει από κάποια ανθρώπινη δέσμευση ή άλλο τι. Και εγγίζει τα όρια της θυσίας.
Όλη αυτή η τεράστια περιοχή παλιότερα φιλοξενούσε πλήθος αιγοπροβάτων, διό πιθανόν και ο μεγάλος αριθμός των Ξωκκλησιών. Κάθε ξέφωτο και στάνη, εδώ τα μαντριά του τάδε, παραπέρα του δείνα και ο κατάλογος τελειωμό δεν είχε.
Τώρα, δυστυχώς, δεν ακούς κουδούνια, δεν ακούς βελάσματα, δεν ακούς φωνές τσοπαναραίων, αλυχτίσματα σκυλιών, τίποτα, όλα έφυγαν, παντού ερημιά, σε φοβίζει η απόλυτη ησυχία. Τι τα θέλετε βουνά χωρίς κοπάδια έρημα είναι.
Ξεκινήσαμε από τον Πολύγυρο απογευματάκι , ακολουθήσαμε δυτική πορεία, περάσαμε την Εκκλησία της Παναγίας και νοτιοδυτικά σε 3-4 χιλιόμετρα φθάσαμε στον Άγιο Νικόλαο τον Ορφανό. Έμεινα κατάπληκτος από το φροντισμένο περιβάλλον , τους χώρους υποδοχής των προσκυνητών, τα εφτά καζάνια στη σειρά για την παρασκευή του φαγητού κάτω από ένα καλοσυντηρημένο υπόστεγο, το δίκτυο ύδρευσης και δεν είναι υπερβολή αν σας αναφέρω ότι ακόμη και δίκτυο αποχέτευσης των βρόχινων νερών διέκρινα. Όλα με τάξη και πληρότητα, τα πάντα. Άσε η βλάστηση που το περιβάλλει. Οι πουρνάρες πελώριες, τα πλατύφυλλα επίσης και όλα
περιποιημένα.
Την άλλη μέρα ο Οικονομάς βρισκόταν με τα σύνεργά του στο μονοπάτι και το καθάριζε! Και μιλάμε για μια απόσταση πάνω κάτω 1000 μέτρων μέσα σε πυκνή βλάστηση. Ε ! αυτή η συμπεριφορά ξεπερνάει το καθήκον, καθήκον που
δεν ξεκινάει από κάποια ανθρώπινη δέσμευση ή άλλο τι. Και εγγίζει τα όρια της θυσίας.
Όλη αυτή η τεράστια περιοχή παλιότερα φιλοξενούσε πλήθος αιγοπροβάτων, διό πιθανόν και ο μεγάλος αριθμός των Ξωκκλησιών. Κάθε ξέφωτο και στάνη, εδώ τα μαντριά του τάδε, παραπέρα του δείνα και ο κατάλογος τελειωμό δεν είχε.
Τώρα, δυστυχώς, δεν ακούς κουδούνια, δεν ακούς βελάσματα, δεν ακούς φωνές τσοπαναραίων, αλυχτίσματα σκυλιών, τίποτα, όλα έφυγαν, παντού ερημιά, σε φοβίζει η απόλυτη ησυχία. Τι τα θέλετε βουνά χωρίς κοπάδια έρημα είναι.
Ξεκινήσαμε από τον Πολύγυρο απογευματάκι , ακολουθήσαμε δυτική πορεία, περάσαμε την Εκκλησία της Παναγίας και νοτιοδυτικά σε 3-4 χιλιόμετρα φθάσαμε στον Άγιο Νικόλαο τον Ορφανό. Έμεινα κατάπληκτος από το φροντισμένο περιβάλλον , τους χώρους υποδοχής των προσκυνητών, τα εφτά καζάνια στη σειρά για την παρασκευή του φαγητού κάτω από ένα καλοσυντηρημένο υπόστεγο, το δίκτυο ύδρευσης και δεν είναι υπερβολή αν σας αναφέρω ότι ακόμη και δίκτυο αποχέτευσης των βρόχινων νερών διέκρινα. Όλα με τάξη και πληρότητα, τα πάντα. Άσε η βλάστηση που το περιβάλλει. Οι πουρνάρες πελώριες, τα πλατύφυλλα επίσης και όλα
περιποιημένα.
Νέα έκπληξη μας περίμενε εκεί. Τα πάντα και εδώ καλοφροντισμένα και περιποιημένα. Ως και καναπέ με πλουμιστή πλαγκέτα διέκρινα στον προναό.
Νοικοκυρεμένα πράγματα με μία διαφορά: Επειδή ο Άγιος Ελευθέριος γιορτάζει καταχείμωνα, 15 Δεκεμβρίου, όλα ήταν φτιαγμένα για τις ανάγκες της εποχής. Διέκρινα ένα τεράστιο υπόστεγο πετρόκτιστο κλεισμένο από τις τρεις πλευρές και στο βάθος ένα τεράστιο τζάκι. Για όλα μερίμνησαν.
Προς Αγία Κυριακή – Αγία Παρασκευή
κυρίαρχη εδώ είναι η θαμνώδης βλάστηση, πορεύεσαι δυτικά ίδια εικόνα, πορεύεσαι νότια προς τον κόλπο της Κασσάνδρας πάλι τα ίδια. Πράσινο, πράσινο, πράσινο ανεξάρτητα από το είδος των φυτών που το συγκροτούν.
Συνεχίσαμε τις εξορμήσεις προς τις νότιες – νοτιοδυτικές ομορφιές, ομορφιές άγνωστες σε μένα και πρωτόγνωρες και άθελα ζήλεψα λιγάκι,
Τυχεροί οι άνθρωποι που ζούνε σε τόσο ξεχωριστό τόπο. Όλα τα΄ δωκε ο Θεός
απλόχερα. Εκεί επισκεφθήκαμε το ξωκλήσια της Αγίας Κυριακής και της Αγίας Παρασκευής, τις ξεχωριστές αυτές άγιες μορφές του Αλωνάρη μήνα.
Είναι δυο ξωκλήσια ξεχωριστά και πανέμορφα χάριν του θεσμού των Οικονομάδων.
Διασχίζοντας την περιοχή αυτή νότια – νοτιοδυτικά του Πολύγυρου, ο φίλος μου ο Νίκος είχε την καλοσύνη να με ξεναγήσει και στην ιστορία της περιοχής και να σε συντομία τι ενδιαφέροντα μου είπε, που έκρινα σκόπιμο να σας τα μεταφέρω:
Εδώ η περιοχή μας είχε τρείς Απολλωνίες. Μία εδώ που βρισκόμαστε, Απολλωνία της Χαλκιδικής, μία Απολλωνία της Μυγδονίας εκεί που βρίσκεται η Νέα Απολλωνία (λίμνη Βόλβη) και μία της Ακτής, όπως λεγόταν τότε η χερσόνησος του ΄Αθω. Κατηφορίσαμε και μας έκαναν εντύπωση κάποια
σημάδια της αρχαίας πόλης, όπως η "παλαίπορτα", πέτρες σε άκρες του δρόμου σαν ξηρολιθιές αλλά και η φυσική διαμόρφωση του εδάφους με τις ομαλές πλαγιές. Η Απολλωνία η Βοττική ήταν από τις μεγαλύτερες πόλεις
της Χαλκιδικής, είχε δικό της νόμισμα, που στη μία πλευρά του είχε το κεφάλι του Απόλλωνα και στην άλλη Λύρα με την επιγραφή "ΧΑΛΚΙΔΕΩΝ". Σαν τέτοια την αναφέρει και ο Ξενοφών στα "ΕΛΛΗΝΙΚΑ". Απείχε από την ΄Ολυνθο
90 στάδια, δηλαδή 15 χιλιόμετρα περίπου, με την οποία ήρθε σε πολεμική σύγκρουση το 382-380 π.χ. γιατί δεν προσχωρούσε στην Ολυνθιακή Ομοσπονδία, όπως και η ΄Ακανθος.
Με την βοήθεια των Σπαρτιατών και στρατηγό τον Πολυβιάδη νικήθηκαν οι Ολύνθιοι και αναγκάστηκαν να
συνθηκολογήσουν. Η πόλη διατηρήθηκε μέχρι το 348 π.χ. που καταστράφηκε από τον Φίλιππο της Μακεδονίας μαζί με όλες τις πόλεις της Χαλκιδικής.
συνθηκολογήσουν. Η πόλη διατηρήθηκε μέχρι το 348 π.χ. που καταστράφηκε από τον Φίλιππο της Μακεδονίας μαζί με όλες τις πόλεις της Χαλκιδικής.
Δείτε και την ανάρτηση:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου