Η σημερινή έντυπη
έκδοση της εφημερίδας Handelsblatt με κεντρικό τίτλο «Προσωπικότητες 2012»
φιλοξενεί στις σελίδες της προσωπικότητες από το χώρο της πολιτικής και της
οικονομίας, οι οποίοι με τις ενέργειές τους σφράγισαν τη χρονιά που φεύγει. Η
διαδικασία της επιλογής οργανώθηκε από την αρχισυντάκτη της εφημερίδας και στην
εκλογή των προσώπων συμμετείχαν όλοι οι δημοσιογράφοι της Handelsblatt που δραστηριοποιούνται εντός και εκτός Γερμανίας.
-Με τίτλο «Ο
ακλόνητος», η εφημερίδα ανακηρύσσει τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, κ. Αντώνη
Σαμαρά, σε «Πολιτικό της Χρονιάς».
Το ακόλουθο κείμενο που αφιερώνεται στον...
Έλληνα Πρωθυπουργό, το γράφει ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Hans-Dietrich Genscher.
Έλληνα Πρωθυπουργό, το γράφει ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Hans-Dietrich Genscher.
«Η απόφαση να στεφθεί
ο Αντώνης Σαμαράς σε “πολιτικό της Χρονιάς”, δεν μπορούσε να ήταν καλύτερη. Το
2012 ήταν η χρονιά του.
Σίγουρα δεν ήταν ευθύς,
αλλά γεμάτος στροφές, ο δρόμος, που τον οδήγησε στο αξίωμα του Πρωθυπουργού.
Δεν ήταν επίσης κανένας δρόμος, ο οποίος, εάν μετρηθεί με τα μέτρα και σταθμά
της δημοκρατίας των πολιτικών κομμάτων, να μπορεί να χαρακτηριστεί ως ευθύς.
Ο 61χρονος Έλληνας
πολιτικός ξεκίνησε τη βουλευτική του καριέρα το 1977, σε ηλικία 26 χρονών, από
την ελληνική Bουλή. Στο προηγούμενο χρονικό διάστημα ολοκλήρωσε τις σπουδές του, όχι
μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε αναγνωρισμένα πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Γνωρίζει τον
κόσμο, και τώρα ο κόσμος τον γνωρίζει και αυτόν. Τα πρώτα του κυβερνητικά
αξιώματα ήταν Υπουργός Οικονομικών και Υπουργός Εξωτερικών. Με την ιδιότητα του
Υπουργού Εξωτερικών τον γνώρισα ως ομόλογό μου κατά το τέλος της θητείας μου ως
Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας και έκτοτε τον εκτιμώ.
Ο πρώην Πρωθυπουργός
της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ένας παλιός και έμπιστος φίλος, μου τον
εμπιστεύτηκε –και εγώ τον υποδέχθηκα στον κύκλο των συναδέλφων μου με ανοιχτές
αγκάλες και, δεδομένης της σύστασης του παλιού μου φίλου, τον υποδέχθηκα επίσης
με μεγάλη περιέργεια και καλή διάθεση. Το γεγονός ότι αργότερα χώρισαν οι
δρόμοι τους και ακόμα το ότι ο Σαμαράς κατέβηκε ως αντίπαλος υποψήφιος κατά της
κόρης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Ντόρας Μπακογιάννη, δεν είχε αρνητική επίπτωση
στις φιλικές του σχέσεις με κανένα από τους συμμετέχοντες. Στο τέλος υπήρξε και
υπάρχει ο σεβασμός και η εκτίμηση για το αξιέπαινο έργο ζωής του Έλληνα
πολιτικού.
Ο Αντώνης Σαμαράς
ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, μετά όμως,
λόγω πολιτικής διαμάχης, εγκατάλειψε το κόμμα και ίδρυσε το δικό του. Δεν είχε
όμως επιτυχία και σύντομα επέστρεψε μετανιωμένος πίσω στη Νέα Δημοκρατία. Η ώρα
της Αλήθειας ήρθε το 2012. Οι εκλογές της 6ης Μαΐου τον ανέδειξαν Αρχηγό της αξιωματικής
αντιπολίτευσης. Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, το κόμμα του σημείωσε
αύξηση του ποσοστού των ψηφοφόρων κατά σχεδόν 10% και απέσπασε σχεδόν το 30%
των ψήφων. Αν και το κόμμα του με αυτό το ποσοστό δεν ήταν ισχυρό (δεν είχε την
απόλυτη πλειοψηφία), αποδείχθηκε πολύ γρήγορα ότι μόνο αυτός θα μπορούσε να συγκεντρώσει
την πλειοψηφία για την εκλογή στο αξίωμα του Πρωθυπουργού.
Ένα αξίωμα, το οποίο
ήταν σαφές ότι θα απαιτούσε από τον κάτοχό του το απόλυτο, δηλαδή
αυτοπεποίθηση, πειστικότητα και προπάντων ευθύνη. Έτσι σε αυτή την ώρα της
ευθύνης, από τον πολιτικό ο οποίος κατά το παρελθόν ήταν αντίθετος στην
εφαρμογή αναγκαίων μέτρων λιτότητας, έγινε ο πολιτικός, ο οποίος διέβλεψε αυτό
που απαιτούσε το συμφέρον της Ελλάδας σε αυτή την κατάσταση. Ακόμη δε
περισσότερο, ήταν ο πολιτικός ο οποίος δεν το διέβλεψε μόνο, αλλά δέχθηκε να
αντιμετωπίσει αυτή την πρόκληση.
Μια πρόκληση, η οποία
απαιτούσε να μιλήσει ανοικτά για τις δικές του παραλείψεις, αλλά και τις
παραλείψεις της Ελλάδας κατά το παρελθόν και έτσι να εξάγει τα αναγκαία
συμπεράσματα. Η σαφήνεια αυτής της θέσης και η ικανότητα να περάσει αυτή τη
θέση απετέλεσαν τη βάση της εμπιστοσύνης για την απόφαση των Ευρωπαίων εταίρων
όσον αφορά τη θέσπιση του πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα και μάλιστα με ένα
εύρος, το οποίο πριν λίγα χρόνια, κανείς δεν θεωρούσε ότι είναι δυνατό. Ο
Αντώνης Σαμαράς απέδειξε, τι σημαίνει
για μια χώρα όταν στην κορυφή βρίσκεται μια προσωπικότητα, η οποία μέσα στη
δίνη μιας -σχεδόν άνευ προοπτικής- κατάστασης, διαβλέπει το σωστό δρόμο και τον
ακολουθεί, παρ’ όλες τις αντιξοότητες.
Αντιστάθηκε στον
πειρασμό να δείξει με το δάχτυλό του τους άλλους. Είναι αυτός που έθεσε το
δάχτυλό του στις πληγές της λανθασμένης ελληνικής πολιτικής του παρελθόντος.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το σεβασμό του λαού του χώρας του στο πρόσωπό του, ενός
λαού, ο οποίος μαζί με αυτόν ακολουθεί τώρα τον πέτρινο δρόμο ενός νέου ξεκινήματος. Δεν είναι επίσης
λιγότερο σημαντικός και ο σεβασμός τον οποίο ο Αντώνης Σαμαράς απέκτησε, στον
κύκλο των Ευρωπαίων ομολόγων του με το θάρρος και την ικανότητα του να πείθει.
Εδώ βρίσκεται και η αρχή για την αξιοπιστία που απολαμβάνει παντού στην
Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεδομένων των συχνά δραστικών μέτρων, μέσω των οποίων η Ελλάδα
ακολούθησε το δρόμο της αλλαγής, οι φωνές της αλαζονείας και της ελιτικής
υπεροψίας, τις οποίες μπορούσε να ακούσει κάποιος και εδώ στη Γερμανία, έγιναν
πιο σιγανές ή σιώπησαν εντελώς.
πηγή
1 σχόλιο:
χαχαχαχαχα!! πολύ καλό ανεκδοτάκι. Με του τοτού γέλασα λιγότερο το ομολογω.....
Δημοσίευση σχολίου