Ένα ΦΕΚ ύμνος για το Κοτσιανάδικο. Αποκαλύπτει και καθιερώνει την αξία του, παρεμποδίζει βεβιασμένες ή άσκοπες πρωτοβουλίες.

Αθαν. Τσαμουρτζής

Είναι γνωστό ότι το Κοτσιανάδικο ήταν χωρισμένο σε δύο τμήματα. Το ένα περιήλθε στο Δήμο Πολυγύρου με αγορά και το άλλο (η λεγόμενη οικία Στέφ. Κότσιανου) περιήλθε επίσης στο Δήμο με δωρεά, μία δωρεά που είχε όμως μεγάλη και οδυνηρή ιστορία και που στην ουσία δεν έχει τελειώσει ακόμη. Εν πάση περιπτώσει το Κοτσιανάδικο στο...

σύνολό του, έτσι ή αλλιώς, είναι σήμερα ή θεωρείται μία ιδιοκτησία, που ανήκει εξολοκλήρου στο Δήμο Πολυγύρου

Πλέον αυτών με πρωτοβουλία του Δήμου Πολυγύρου το όλο Κοτσιανάδικο κηρύχθηκε διατηρητέο με απόφαση των αρμοδίων Υπηρεσιών, η δε σχετική απόφαση δημοσιεύθηκε στο τεύχος ΦΕΚ Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων και Πολεοδομικών Θεμάτων της 23 Ιουλίου 2012, με το οποίο συγχρόνως τονίζεται και η μεγάλη λαογραφική, κοινωνικο-οικονομική αξία του, η σημασία του στην ιστορία του τόπου κλπ και καθορίζονται με αυτό οι ειδικοί όροι και περιορισμοί στη δόμηση προς διάσωσή του από οικοδομικές παρεμβάσεις, που θα αλλοίωναν την αρχική του μορφή

Με την απόφαση αυτή και τα δύο τμήματα του Κοτσιανάδικου ενοποιούνται σε ένα με την ονομασία «Λαογραφικό Μουσείο της οικογενείας Στεφάνου και Αθανασίου Κοτσιάνου» ή «Λαογραφικό Μουσείο, πολιτισμού και γραμμάτων»

Στο ίδιο ΦΕΚ το Κοτσιανάδικο

1. Χαρακτηρίζεται στο σύνολό του ως αστικό δείγμα Μακεδονικής Αρχιτεκτονικής και παραδοσιακό σύνολο αρχιτεκτονικής
2. Θεωρείται ότι είναι παλαιό οικοδομικό συγκρότημα, που έχει κτίσματα που μαρτυρούν μία αξιόλογη οικονομική δραστηριότητα της περιοχής στο τέλος του 19^ου και αρχών του 20^ου αιώνα με παραδοσιακά τυπολογικά χαρακτηριστικά, παραδοσιακές χρήσεις, ενδιαφέρουσα οργάνωση, αρμονικές αναλογίες, αξιοσημείωτα κατασκευαστικά και δομικά στοιχεία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και παραδοσιακών επαγγελμάτων και συνδέεται με την ιστορική φάση της πόλης του Πολυγύρου στο τέλος του 19^ου αιώνα και των αρχών του 20^ου
3. Επισημαίνεται επίσης ότι αποτελεί συγκρότημα κτηρίων με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό, ιστορικό και λαογραφικό ενδιαφέρον. Είναι ένας πολύ σημαντικός χώρος παραδοσιακών παραγωγικών διαδικασιών, που με τη διάσωση και αξιοποίησή τους θα αναδειχθεί η κοινωνικο-οικονομική ζωή του τόπου και θα διαφυλαχθεί η ιστορική μνήμη

Υστερα απ΄ όλα αυτά δεν μπορoύμε παρά να φωνάξουμε με όλη τη δύναμη της φωνής μας, να κάνουμε έκκληση προς όλους τους παράγοντες του τόπου, εφημερίδες, ιστολόγια, τηλεοράσεις, κλπ να βοηθήσουν - κατά τις δυνατότητές τους - το Δήμο για να ξεκινήσουν και να ολοκληρωθούν οι εργασίες διάσωσης του Κοτσιανάδικου προς όφελος της τοπικής κοινωνίας, προτού αρχίσει η διαβλεπόμενη κατάρρευσή του.

Το συγκρότημα είναι ηλικίας 125 ετών και πλέον, είναι εγκαταλελειμμένο και έχει ταλαιπωρηθεί βάναυσα από πολλούς εδώ και μία 20-ετία. Δεν αντέχει πλέον σε άλλες περιπέτειες και καθυστερήσεις

Να αποκτήσει επιτέλους και ο Πολύγυρος, σαν παλιά πόλη που είναι και σαν πρωτεύουσα της Χαλκιδικής, ένα αξιοθέατο με ευρύτατο φάσμα ενδιαφερόντων πραγμάτων και στοιχείων, που καλύπτουν πολλά θέματα μακεδονικής τεχνικής και αρχιτεκτονικής, ανθρώπινης συμπεριφοράς, τοπικής ιστορίας, οικονομικής δραστηριότητας – οργάνωσης χώρου και παραγωγής - του προπερασμένου αιώνα κλπ, που αφορούν όχι μόνο το Πολύγυρο αλλά και τη Χαλκιδική γενικότερα.

Στην απομονωμένη τότε Χαλκιδική υπήρχε ανθρωπιά, σκέψη, έφεση προόδου, αξιόλογη οικονομική δραστηριότητα και οικιστικά ενδιαφέροντα. Η σημερινή πρόοδος δεν ήρθε από του πουθενά. Αυτή είναι η μεγάλη αποδεικτική αξία του Κοτσιανάδικου

Παρήγορο είναι ακόμη και το γεγονός, ότι με το παραπάνω ΦΕΚ έχουν καθορισθεί οι όροι δόμησης του Κοτσιανάδικου και γιά οιαδήποτε επέμβαση απαιτείται πλέον άδεια και μελέτη η οποία πρέπει να ελεγχεί και εγκριθεί από το οικείο Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής και σε δεύτερη βαθμίδα από τη Δ/ση Περιβάλλοντος και Υποδομών του Υπουργείου Μακεδονίας Θράκης. Ολοι πρέπει να συμμορφώνονται με τα διαλαμβανόμενα στο ως άνω ΦΕΚ

Ετσι ελπίζεται να περιοριστούν και οι άσκοπες συζητήσεις χρήσης του Κοτσιανάδικου, οι προτάσεις άσκοπων και επικίνδυνων μετατροπών, κλπ, που είχαν γίνει στο παρελθόν και από τις οποίες τίποτε το θετικό δεν είχε προκύψει.