Η δεύτερη ήττα της Ντόρας από τον Σαμαρά…

Ο καθείς και τα όπλα του… Τη Δευτέρα ο Α. Σαμαράς προχώρησε σε έναν «ανασχηματισμό» που αποπνέει ανανέωση και ενότητα και παραπέμπει σε ένα μεγάλο κόμμα ανοικτό στην κοινωνία και όχι περιχαρακωμένο σε εμμονές και ιδεοληψίες. Την Τρίτη, μόλις μια μέρα μετά, η Ντόρα Μπακογιάννη «αντιπαρέταξε» στην ευρείας σημασίας κίνηση του προέδρου της Ν.Δ. την προσχώρηση στο κόμμα της του συμπαθούς Γ. Κοντογιάννη. Η σύγκριση είναι συντριπτική από μόνη της. Καθώς οι «εφεδρείες» που επέλεξε να χρησιμοποιήσει η Ντ. Μπακογιάννη ακριβώς την επομένη μιας σημαντικής πρωτοβουλίας του Α. Σαμαρά εκτός από «φτώχεια» δείχνουν και «γινάτι»…
 Είναι εύλογη και φυσιολογική η απογοήτευση της Ντ. Μπακογιάννη, βλέποντας τις εντυπώσεις, αλλά και τις...... προσδοκίες που δημιούργησε η κίνηση του Α. Σαμαρά. Αλλά ένας πολιτικός, ο οποίος μάλιστα φιλοδοξεί να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο, οφείλει να μπορεί να διαχειριστεί την απογοήτευσή του και να μην αφήνεται να παρασύρεται απ’ αυτήν σε κινήσεις που οδηγούν σε ασύμφορες συγκρίσεις. Και αποπνέουν απλή εμπάθεια, αλλά και έλλειψη ψυχραιμίας. Απέναντι στη συσπείρωση του διαθέσιμου στελεχικού δυναμικού της κεντροδεξιάς, η Ντ. Μπακογιάννη «αντιπαρέταξε» την –ούτως ή άλλως προαναγγελθείσα– προσχώρηση ενός βουλευτή. Αδικώντας εντέλει και την ίδια και τον Γ. Κοντογιάννη…
 Ο Α. Σαμαράς από την άλλη απάντησε εμπράκτως σε όσους τον κατηγορούσαν ότι επιχειρεί να συρρικνώσει τη Ν.Δ. και να την κάνει «Πολιτική Ανοιξη», επανακαθορίζοντας τους όρους της εσωτερικής ενότητας της Ν.Δ. Ο ίδιος γίνεται ο «κυρίαρχος του παιχνιδιού» και το κόμμα του σε χρόνο ρεκόρ ξαναμπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι της διεκδίκησης της εξουσίας και μάλιστα επί ίσοις όροις. Στο πλαίσιο αυτής της ανοικτής τακτικής, έδωσε ρόλους και μάλιστα σημαντικούς σε βουλευτές και στελέχη που είχαν πρωτοστατήσει στην προσπάθεια εκλογής της Ντ. Μπακογιάννη τον Νοέμβριο του 2010. Κι αυτά αποδέχθηκαν και μάλιστα ασμένως το άνοιγμα του Α. Σαμαρά. Ουδείς αρνήθηκε. Μεταξύ αυτών είναι και αρκετοί από τους «σίγουρους» να προσχωρήσουν στο κόμμα της Ντ. Μπακογιάννη…
 Εύλογη η απογοήτευση της επικεφαλής της ΔΗΣΥ: Το κόμμα της δύσκολα θα αποκτήσει Κοινοβουλευτική Ομάδα, αφού ο απαιτούμενος αριθμός των 10 βουλευτών μετά τον «ανασχηματισμό» του Α. Σαμαρά μοιάζει πολύ μεγάλος. Μαζί με αυτή την προσδοκία όμως καταρρέει και μια άλλη «βεβαιότητα» της Ντ. Μπακογιάννη, που την οδήγησε στην ίδρυση κόμματος: Τουλάχιστον να ηγηθεί «του άλλου μισού κόμματος». Μετά τη Δευτέρα αυτό το «άλλο μισό» αποδεικνύεται ότι απλώς δεν υπάρχει…
 Εξ ου και οι σπασμωδικές κινήσεις και οι στερούμενοι βάρους και σοβαρότητας πολιτικοί αντιπερισπασμοί. Ισως γιατί –και με το δίκιο της– η Ντ. Μπακογιάννη ένιωσε να ηττάται για δεύτερη φορά από τον Α. Σαμαρά. Κι αυτή η δεύτερη ήττα, χωρίς να μειώνεται η αξία και η σημασία της πρώτης, μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά καθοριστική, έως καταδικαστική: Την ώρα που η ανασυντασσόμενη Ν.Δ. θα διεκδικεί στα ίσια τη νίκη απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, οι φιλοδοξίες της ΔΗΣΥ θα βρίσκουν «ταβάνι» στον όχι και τόσο φιλόδοξο στόχο της εισόδου(;) στη Βουλή… 
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ τύπος