«Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει»

powered by Agones.gr - livescore

Πέμπτη 19 Μαΐου 2022

Γενοκτονίες από μέρους των Τούρκων..

Γράφει ο Γιώργος Ι. Ζωγραφάκης

Σχετικά με τη γενοκτονία σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού, την οποία τιμούμε σήμερα, υπάρχει πλήθος αποδείξεων που αποδεικνύουν τους συστηματικούς διωγμούς από μέρους των Τούρκων, ώστε να εξαφανιστούν οι Πόντιοι από τον από αιώνων τόπο καταγωγής και διαβίωσής τους. ‘Όμως δεν είναι μόνο αυτή η γενοκτονία: Σε ένα σημαντικό βιβλίο, αποτέλεσμα δεκαετούς έρευνας δυο Εβραίων καθηγητών ιστορίας του πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν του Τελ Αβίβ, οι Denny Morris Dror και Ze ’Evi,  συνέγραψαν και οι εκδόσεις Πατάκη εξέδωσαν πρόσφατα (Ιούνιος 2021) βιβλίο, με τίτλο:

« Η ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. - Ο αφανισμός των χριστιανικών μειονοτήτων της Τουρκίας, 1894 – 1924». Και μόνο ο εύλογος τίτλος του βιβλίου, αλλά και το περιεχόμενό του, βεβαιώνει ότι δεν ερευνούν  αν υπήρξε γενοκτονία, αλλά βεβαιώνουν ότι υπήρξε και μάλιστα «τριακονταετής», από τον Αβδούλ Χαμίτ ως τον Κεμάλ (χιλιάδες παραπομπές και 24 σελίδες βιβλιογραφία). Αναφέρουν επίσης, όπως παραθέτουμε παρακάτω, γιατί η Τουρκία και σήμερα σχίζει τα ιμάτιά της όταν κάποιο κράτος αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων. Εξαφανίζοντας συστηματικά όλα τα ενοχοποιητικά στοιχεία, παρουσιάζει τον εαυτό της αμέτοχο των θηριωδιών και της συστηματικής εξαφάνισης των χριστιανικών μειονοτήτων της Τουρκίας. Ιδού: 


   «Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, και στη συνέχεια η Τουρκία, είχε μεγάλες οργανωμένες γραφειοκρατίες, οι οποίες παρήγαν τεράστιες ποσότητες κρατικών εγγράφων, τα οποία κατέληγαν σε διάφορα αρχεία… (στη συνέχεια αναφέρουν αυτά τα αρχεία). …Το στρατιωτικό αρχείο είναι στην πραγματικότητα κλειστό για τους ερευνητές. Τα αρχεία του πρωθυπουργού και μικρότερα επαρχιακά αρχεία, έχουν υποστεί αρκετές εκκαθαρίσεις, αρχίζοντας από την εκκαθάριση την οποία έκαναν οι απερχόμενοι αξιωματούχοι της Επιτροπής για την Ένωση και την Πρόοδο (σημ.: Νεότουρκοι), στο τέλος του Α΄ Παγκ. Πολέμου. Στη συνέχεια, Τούρκοι αξιωματούχοι εκκαθάρισαν περαιτέρω τα αρχεία, έτσι ώστε οι σημερινοί ερευνητές δεν θα βρουν σχεδόν κανένα έγγραφο που να ενοχοποιεί Οθωμανούς και Τούρκους ηγέτες για τις εκκαθαρίσεις από το 1894 ως το 1924… Παρομοίως, οι πολυάριθμοι τόμοι των κρατικών εγγράφων, που καλύπτουν αυτά τα χρόνια, τους οποίους έχουν εκδώσει τις τελευταίες δεκαετίες οι τουρκικές κυβερνήσεις, δεν περιλαμβάνουν σχεδόν καμιά άμεση απόδειξη για τουρκική ενοχή.

 Ενώ πολλά ντοκουμέντα εκκαθαρίστηκαν, πολλά  έγγραφα δεν αρχειοθετήθηκαν           ποτέ. Γνωρίζοντας ότι διέταζαν εγκληματικές δραστηριότητες ή ότι συμμετείχαν σ’ αυτές, οι πολιτικοί ηγέτες στην Κωνσταντινούπολη και στις επαρχίες, απαιτούσαν να καταστραφούν μετά την ανάγνωσή τους όλα τα αντίγραφα των τηλεγραφημάτων τα οποία έστελναν. Μερικές φορές διαβίβαζαν προφορικά τις εντολές για να μην μένουν έγγραφες αποδείξεις ή χρησιμοποιούσαν ευφημισμούς για να συγκαλύπτουν τις προθέσεις και τις πράξεις τους. Το ίδιο ισχύει προφανώς για τις αναφορές προς την ιεραρχία της διοίκησης, τις οποίες έστελναν  τοπικοί αξιωματούχοι και στρατιωτικοί διοικητές προς την Κωνσταντινούπολη.

   Ο ερευνητής που θα στηριχθεί μόνο ή κυρίως στα τουρκικά κρατικά αρχεία… θα γράψει αναπόφευκτα μια εξαιρετικά διαστρεβλωμένη ιστορία των σχέσεων ανάμεσα στους Τούρκους και τους χριστιανούς, από τις απαρχές της εξουσίας του Α. Χαμίτ το 1876 μέχρι το τέλος της εθνοκάθαρσης το 1924. Αυτό το έχουν κάνει αναρίθμητοι Τούρκοι και «τουρκόφιλοι» ιστορικοί». (σ. 18-19)

   Στη συνέχεια οι δυο ιστορικοί απαντούν στο ερώτημα «πώς γνωρίζουμε ότι τα τουρκικά αρχεία έχουν εκκαθαριστεί;» με εκτενή επιχειρήματα. Προσθέτουν μάλιστα και μια άλλη πληροφορία πως  «… μια τελική εκκαθάριση πραγματοποιήθηκε πιο πρόσφατα (από το 1980 δηλαδή), κατά τη διάρκεια της ψηφιοποίησης των αρχείων. Σήμερα οι ερευνητές έχουν πρόσβαση μόνο στα ψηφιοποιημένα έγγραφα». (σ. 19) Και παρακάτω:

… Όμως ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τα τουρκικά αρχεία είναι ότι αξιόπιστες πηγές έρχονται σε αντίθεση με αυτά. Όγκοι γερμανικών, αυστρο-ουγγρικών, βρετανικών, αμερικανικών και γαλλικών ντοκουμέντων, τα οποία παρήγαν διπλωμάτες και αξιωματούχοι των προξενείων που εργάζονταν στην Τουρκία και είναι διαθέσιμα στα δυτικά αρχεία, καθώς και τα έγγραφα δεκάδων ιεραποστόλων από τη Δύση οι οποίοι εργάζονταν στην Τουρκία την περίοδο 1894-1924, λένε μια εντελώς διαφορετική ιστορία από εκείνη την οποία παρέχουν τα επίσημα προσβάσιμα τουρκικά  έγγραφα και τα τουρκικά εθνικιστικά αφηγήματα”. (σ. 20) –περισσότερα στο υπό έκδοση βιβλίο μου «Τέλος ορκίζομαι εις Σε, ω ιερά, πλην τρισαθλία Πατρίς» 

  Να γιατί φρίττει η Τουρκία κάθε φορά που κάποιοι αποκαλύπτουν την αλήθεια κάτω από την σκέπη αθωότητας που έχει κατασκευάσει η ίδια για τον εαυτό της. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: