«Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει»

powered by Agones.gr - livescore

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2021

Eλλάδα παντού – Το Χάνι του Λιόλιου

Γράφει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Τάσιος
Στην περιήγηση μας στην Ορεινή Ναυπακτία, ανάμεσα σε ψηλές κορφές και εσωτερικές κοιλάδες, μια στάση ιδιαίτερη αποτέλεσε το ιστορικό Χάνι του Λιόλιου.
Ελατοδάσος πλούσιο, περιβάλλει την τριγύρω περιοχή κι η θέα στις γύρω κορφές είναι εντυπωσιακή.
Τα χάνια για πολλά χρόνια, υπήρξαν το απάγκιο, η καταφυγή... ταξιδευτών, αγωγιατών, εμπόρων, πραματευτάδων, χωροφυλάκων και ληστών, ταχυδρόμων και προσκυνητών.
Η λέξη χαν, είναι περσική. Σημαίνει ξενώνας. Νάμαστε λοιπόν στα χάνια, όπου δεν χανόσουν.
Δεν ήταν απλά μόνο καταλύματα για το ξαπόσταμα των ανθρώπων, που σε δύσκολες εποχές, ήταν αναγκασμένοι να διανύουν με τα ζώα, τις άμαξες ή τα κάρα τους, τεράστιες αποστάσεις, σε δύσβατους δρόμους.
Ήταν σημεία συνύπαρξης και κοινωνικής συναναστροφής ανθρώπων, απο διαφορετικές κοινωνικές τάξεις.
Το χάνι του Λιόλιου είναι από τα πιο ιστορικά χάνια της Αιτωλοακαρνανίας, καθώς ιστορείται πριν το 1820. Ανήκει στον Δήμο Πλατάνου και βρίσκεται σε υψόμετρο 1200μ.
Στο χάνι αυτό σύμφωνα με μαρτυρίες, φιλοξενήθηκε ενώ ήταν τραυματίας, ο οπλαρχηγός και αρχιστράτηγος της Ρούμελης, Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Ανακαινισμένο σήμερα, με δυο κτίρια που λειτουργούν ως καφενείο - εστιατόριο και ως χώρος για κοινωνικές εκδηλώσεις. Μια όαση δροσιάς τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά και ένα φιλόξενο καταφύγιο, για τις κρύες μέρες του χειμώνα. Γαλήνιες στιγμές μπορεί να ζήσει εδώ ο ταξιδευτής. Οι γαστρονομικές προτάσεις έρχονται να ικανοποιήσουν τους απαιτητικούς ουρανίσκους και να δέσουν υπέροχα με το σκηνικό της φύσης. Φθινόπωρο και πώς να πεις όχι στο ζυμωτό ψωμάκι, στη βραστή γίδα, στο κοκορέτσι, στο αγριογούρουνο, στο αρνάκι απ΄ τον ξυλόφουρνο, τις χειροποίητες πίτες, το κόκκινο κρασάκι και τσίπουρο, τα γλυκιστήρια; Μυστήρια των ανθρώπων οι γεύσεις, για αυτό μύστες μου, ακολουθείστε τους δρόμους του ταξιδιού που φορτίζει, σώμα, πνεύμα και ψυχή.
Το ταξίδι συνεχίζεται…

Έρρωσθε και ευδαιμονείτε!






Δεν υπάρχουν σχόλια: