«Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει»

powered by Agones.gr - livescore

Παρασκευή 7 Μαΐου 2021

Ο Τσουκαλάς Πολυγύρου

Γράφει ο Κωνσταντίνος Γαλλής

Ο τσουκαλάς αγκαλιάζει τον Πολύγυρο σαν στοργικός πατέρας, τον αγκαλιάζει και τον προστατεύει από τα βορεινά ψυχρά ρεύματα τους κρύους μήνες και του χαρίζει πλούσια τη δροσιά του τους ζεστούς μήνες του χρόνου, χώρια που τον στεφανώνει, χειμώνα – καλοκαίρι, με ξεχωριστά πολύχρωμα φυτά.
Αυτή την εποχή έβγαλε τις σκούρες χειμωνιάτικες φορεσιές του και φόρεσε τις έντονες πράσινες, αλλά και αυτές θα... αρχίσει σιγά – σιγά να τις γεμίζει με άνθη από μηλιάδια, τα οποία μάλιστα από κάτω προς τα πάνω, αργότερα θα ανθίσουν τα δέντρα, δηλαδή οι μεσιέδες ή δρυς, θα πάρουν
σειρά οι ανθοί των πουρναριών, τα κακοτσούμπαλα αυτά φυτά που του χαρίζουν συνεχώς τις πράσινες ποδιές του, αλλά τον προστατεύουν και από τις κακές συνέπειες των δυνατών βροχοπτώσεων, τις διαβρώσεις, προσφορά που δεν είναι καθόλου αμελητέα. 
Χωρίς τις συνεχώς πράσινες αυτές ποδιές του ο τσουκαλάς θα ξεγυμνώνονταν και δεν θα έχανε μόνο την ομορφιά του, θα έχανε και το χώμα και θα καταντούσε ένας γυμνός και άχαρος βράχος.
Έχει και άλλα φυτά ο τσουκαλάς που συμπληρώνουν το έργο των πουρναριών, έχει τις κουμαριές που του χαρίζουν άνθη δυο φορές το χρόνο αλλά και του δίνουν και τους πολύτιμους καρπούς, τις οποίες στη συνέχεια τους μαζεύει ο άνθρωπος και παρασκευάζει το ξακουστό τσίπουρο, με πρωτεύουσα θέση στα αντίστοιχα ποτά. 
Έτσι και δοκιμάσεις κουμαρίσιο τσίπουρο και μάλιστα από τα Βραστά δεν θα το ξεχάσεις ποτέ και άθελά σου τα βήματά σου προς τα εδώ θα σε οδηγούν.
Το πράσινο του χειμώνα στις ποδιές του συμπληρώνουν τα άρια, οι κέδροι και μεμονωμένα κυπαρισσοειδή φυτά, αλλά και ρείχια ανθισμένα θα συναντήσεις χαμηλά και πλήθος άλλων φυτών που για να τα παραθέσεις όλα θα χρειαζόταν πολλές σελίδες, διότι δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η Χαλκιδική  έχει μια παγκόσμια πρωτιά, αυτή της πλουσιότερης χλωρίδας και
η γνώμη αυτή δεν είναι δική μου, του μακαρίτη Γκανιάτσα είναι, διεθνούς φήμης βοτανολόγου και καθηγητού του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. 
Ίσως η ιδιαιτερότητά της αυτή να της έδωσε και το προσωνύμιο με το οποίο 
είναι σχεδόν Πανευρωπαϊκά γνωστή: Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: