Κάθε φορά που περνώ από τα «Κότσαλα», όπως ονομάζονταν από τα παλιά χρόνια η πλατεία αυτή της νότιας συνοικίας του Πολυγύρου, μου δημιουργείται ένα συναίσθημα θλίψης ανάμεικτο με αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, βλέποντας το από χρόνια εγκαταλελειμμένο και κατάκλειστο κτήριο, που εξήντα και πλέον χρόνια φιλοξένησε στους χώρους του πλήθος νήπια ηλικίας 4-6 ετών. Αναφέρομαι στο κτήριο του Παιδικού Σταθμού και είμαι ένας από τα...
Η λειτουργία του Ε.Π.Σ. Πολυγύρου, προφανώς λόγω του πολέμου του 1940, της Γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου πολέμου που μεσολάβησαν, ίσως και από πρόβλημα στέγασής του, καθυστέρησε περισσότερο από δέκα χρόνια. Ωστόσο το 1947 με την υπ΄ αριθμ.50003/1-3-1947 Διαταγή του Υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας ορίσθηκε η Διοικούσα Επιτροπή του ιδρύματος απαρτιζόμενη από α) τον Μητροπολίτη Κασσανδρείας Καλλίνικο β) τον τότε εκτελούντα χρέη Δημάρχου Νικολάου Σάλτη γ) τον Διευθυντή του Υπ/τος ΑΤΕ Πολυγύρου Νικόλαο Παπαγιαννούλη δ) τον Προϊστάμενο του Υγειονομικού Κέντρου Χαλκιδικής Πέτρο Πετρίδη και ε) τον Διοικητή της Αγροτικής Ασφάλειας Χαλκιδικής Γεώργιο Μπουνιαλέτο. Τότε λύθηκε και το πρόβλημα της στέγασής του με την αξιοποίηση του κτηρίου που κατασκεύαζαν με εργολάβο τον Απόστολο Λεμονίδη από τα Ν. Μουδανιά οι Γερμανοί κατακτητές, που διέμεναν κατά την διάρκεια της κατοχής στον Πολύγυρο, για να το χρησιμοποιήσουν για λουτρά και το εγκατέλειψαν ημιτελές, όταν έφυγαν από τον Πολύγυρο τον Οκτώβριο του 1944, ενώ οι εργασίες βρισκόταν στο στάδιο της εγκατάστασης του εξοπλισμού (βρύσες, μπανιέρες κλπ). Το κτήριο χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τρείς τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, που έκαναν μαθήματα σε αυτό κατά τα έτη 1945-1946, διότι το κτήριο του Δημοτικού Σχολείου Πολυγύρου είχε καεί ολοσχερώς τον Μάρτιο του 1945.
Το 1947 παρέλαβε το κτήριο η Διοικούσα Επιτροπή του Παιδικού Σταθμού και διαμορφώθηκε αυτό έτσι ώστε να εκπληρώνει τις λειτουργικές ανάγκες του, με δύο αίθουσες, κουζίνα, τραπεζαρία, τουαλέτες, γραφείο και χώρο διαμονής των παιδαγωγών. Διορίστηκαν παιδαγωγοί η Ζωή (Ζωζώ) Ελευθέρογλου Διευθύντρια - η οποία διακρίνονταν για την ομορφιά της - και η Ελένη (Νίτσα) Παπαδοπούλου, οπότε μπήκε σε ρυθμούς προετοιμασίας η λειτουργία του. Με συνεχείς συνεδριάσεις και σύντονες ενέργειες η Διοικούσα Επιτροπή ολοκλήρωσε όλες τις απαιτούμενες εργασίες. Σε συνεδρίασή της στις 6 Αυγούστου 1949 αποφάσισε, μεταξύ άλλων, κατόπιν εισηγήσεως της Διευθύντριας την δημοσίευση πρόσκλησης υποβολής αιτήσεων για την εγγραφή τροφίμων στο ίδρυμα και στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση στις 26 Αυγούστου έκρινε τις 59 αιτήσεις που υπέβαλαν οι γονείς για την εγγραφή των παιδιών τους, από τις οποίες εγκρίθηκαν 42. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1949 εγκρίθηκε η εγγραφή άλλων 24 τροφίμων καθώς και η ραφή ιματισμού (ποδιές) όλων των τροφίμων. Στις 29 Σεπτεμβρίου προσελήφθη το βοηθητικό προσωπικό, η Ολυμπία Οικονόμου (Ζαμπέτα) μαγείρισσα και η Δήμητρα Κυράτσου καθαρίστρια.
Στις 3 Νοεμβρίου 1949 έγιναν με κάθε επισημότητα τα εγκαίνια του Εθνικού Παιδικού Σταθμού Πολυγύρου παρουσία προσκεκλημένων όλων των τοπικών Αρχών και πολλών γονέων, την επομένη δε 4-11-1949 αφίχθηκε στον Πολύγυρο κατόπιν διαταγής του Υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας η Διευθύντρια του ΕΠΣ Βαρδαρίου Θεσσαλονίκης Αγάπη Τζάκου για να συνδράμει στη διοργάνωση και λειτουργία του Εθνικού Παιδικού Σταθμού Πολυγύρου.
Από τότε κάθε μέρα στις 8,30 το πρωί ο Παιδικός Σταθμός γέμιζε από παιδάκια που φορούσαν όλα ομοιόμορφη ποδιά. Μετά την πρωινή προσευχή και το πρωινό ρόφημα με γάλα ή τσάϊ ψωμί και θρεψίνη παρουσία και των παιδαγωγών ακολουθούσε η «εκπαίδευση» δηλαδή συμβουλές, ιστορίες, τραγούδια, παιχνίδια, και σιγά-σιγά η εκμάθηση του αλφάβητου, των αριθμών κλπ. Το μεσημέρι είχε φαγητό, λίγη ώρα ανάπαυση στα τραπεζάκια της τραπεζαρίας και στις 3 μ.μ. επιστροφή στο σπίτι πάντα με δύο τρεις καραμέλες στο χέρι. Κάποιες φορές όταν το επέτρεπε ο καιρός μια κοντινή εκδρομή μέχρι το ελαιοτριβείο και κάπου-κάπου λίγο πιο κάτω στου «Ντρουγούτ το μύλο». Τα Χριστούγεννα δέντρο και γιορτή με δώρα όπως και το Πάσχα.
Πέρασαν έτσι δύο χρόνια. Στις 10 Αυγούστου 1951 η μέχρι τότε Διευθύντρια Ζωή Ελευθέρογλου παρέδωσε τη διεύθυνση στην παιδαγωγό Ελένη Παπαδοπούλου και αποχώρησε. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1951 διαγράφηκαν από τη δύναμη του Παιδικού Σταθμού οι πρώτοι 32 τρόφιμοι, επειδή συμπλήρωσαν το έκτο έτος της ηλικίας τους και θα φοιτούσαν στη συνέχεια στην πρώτη τάξη του Δημοτικού Σχολείου κατά την σχολική περίοδο 1951-1952.
Μεγάλη ήταν η προσφορά και η ανακούφιση που παρείχε και προσέφερε στην κοινωνία του Πολυγύρου όλα τα χρόνια με την λειτουργία του ο Εθνικός Παιδικός Σταθμός Πολυγύρου τόσο στις οικογένειες των παιδιών όσο και στην αγορά του Πολυγύρου, από την οποία εφοδιάζονταν όλα τα απαραίτητα τρόφιμα και διάφορα άλλα υλικά, ιδιαίτερα μάλιστα εκείνη τη χρονική περίοδο που μόλις έβγαινε ο κόσμος από την μαύρη δεκαετία του 1940 μετά τον πόλεμο, την κατοχή και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο.
Σήμερα βέβαια δεν είναι 1949. ΄Ολα έχουν αλλάξει. Όμως το κτήριο είναι κρίμα να μένει αναξιοποίητο και να το φθείρει ο καιρός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου