Γράφει ο Γιάννης Αικατερινάρης
Σαν σήμερα, πριν δυο χρόνια (Ιανουάριος 2019), ένα αναπάντεχο και θλιβερό γεγονός σημάδεψε το τέλος των γιορτών. Μας άφησε ο Στέφανος! Δέκα μέρες νωρίτερα, στη γιορτή του, είχα μιλήσει μαζί του. Περίμενε, όπως κι όλοι μας, την συνάντηση των παλαιών συμμαθητών, εκείνων που αποφοιτήσαμε το 1959 από το Ε΄ Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης, το φημισμένο Λύκειο. Εκείνη τη χρονιά θα συμπληρώναμε εξήντα χρόνια από τότε που αφήσαμε τα μαθητικά θρανία. Θυμάμαι τη συγκίνησή του, όταν λίγα χρόνια νωρίτερα ήρθε από την Αθήνα και επισκεφτήκαμε το ιστορικό κτίριο στη Βασιλίσσης Όλγας, όπου στεγάζονταν το σχολείο μας που σήμερα λειτουργεί ως Πολιτιστικό κέντρο της Εθνικής Τράπεζας.
Ακολούθησε επίσκεψή μας στην Πολυτεχνική Σχολή, εκεί που περάσαμε τα γόνιμα χρόνια των σπουδών και των αγώνων για την Παιδεία, την Δημοκρατία και την... κοινωνική δικαιοσύνη. Θυμηθήκαμε τις κινητοποιήσεις του «114», για την τήρηση του Συντάγματος και του «15%» για την ανάγκη «προικοδότησης» της Παιδείας. Στα τέλη του ’60, ως φοιτητές οργανωμένοι στη «Σπουδάζουσα Νεολαία της ΕΔΑ», κάναμε πράξη μια δική του ιδέα. Πήραμε την πρωτοβουλία της ίδρυσης του «Συλλόγου Φοιτητών της Πολυτεχνικής Σχολής», ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη του οποίου ήταν και αρκετοί απόφοιτοι του σχολείου μας. Ο Στέφανος πρωτεργάτης και μέλος της συντακτικής επιτροπής του «Δελτίου των φοιτητών της Πολυτεχνικής» που εκδίδαμε στο «Ίδρυμα εξυπηρέτησης Πανεπιστημίων» διευθυντής του οποίου ήταν ο δικηγόρος, αντιστασιακός και πολιτευτής Στέλιος Νέστωρ. Όμως στην προσωρινή διοίκηση του Συλλόγου υπήρξε περιορισμένος αριθμός των προαναφερθέντων νεολαίων. Ήταν μια απόφαση προκειμένου να αποφύγουμε τις διώξεις, που εκείνη την περίοδο ήταν συχνές ακόμη και για τέτοια ζητήματα, αλλά και για να μην δώσουμε αφορμές …κατάργησης του Συλλόγου!
Στις επόμενες ωστόσο αρχαιρεσίες …ξεθαρρέψαμε και περισσότερα μέλη της «Σπουδάζουσας» πήραν μέρος στα ψηφοδέλτια των σχετικών αρχαιρεσιών. Σ’ αυτά τα μέλη των πρώτων διοικητικών συμβουλίων (ΔΣ) -μερικά από τα οποία δεν ζουν πια- θα αναφερθώ, γιατί το οφείλω στο Στέφανο, που πάντα ήθελε να γράψουμε κάτι για εκείνη την ηρωική περίοδο. Πέρα από αυτό μεταξύ αυτών μπορεί να αναγνωρίσει κανείς κι άλλους απόφοιτους του Ε΄ Γυμνασίου.
Στη συγκρότηση του ΔΣ, που λειτούργησε από τον Ιανουάριο έως το Νοέμβριο του 1961, τις διακριτές θέσεις των εκλεγμένων από κάθε τάξη των δύο τότε Τμημάτων της Σχολής κατέλαβαν: ο (+) Βύρωνας Βακλαβάς, πρόεδρος (Τμ. Πολ. Μηχ.), ο Απόστολος Παπαγιανόπουλος, αντιπρόεδρος (Τμ. Αρχ. Μηχ.), ο (+) Στέφανος Ιωακειμίδης, Γεν. Γραμματέας (Τμ. Πολ. Μηχ..) και μέλη οι Γιώργος Καλογερόπουλος (Τμ. Πολ. Μηχ..), Μίμης Ιωαννίδης (Τμ. Αρχ. Μηχ.), Γιώργος Σορτίκος (Τμ. Αρχ. Μηχ.), Παντελής Ξύδας (Τμ. Αρχ. Μηχ.) και (+) Πέτρος Ντούσκος (Τμ. Πολ. Μηχ.).
Στο αμέσως επόμενο ΔΣ εξελέγησαν πρόεδρος ο Στέφανος Ιωακειμίδης, αντιπρόεδρος ο Βασίλης Τεγουγιάννης (Τμ. Αρχ. Μηχ.) και γενικός γραμματέας ο Πέτρος Ντούσκος. Μέλη οι Κώστας Καραδήμος (Τμ. Πολ. Μηχ.), (+) Τάκης Ματανάς (Τμ. Αρχ. Μηχ.), Γιώργος Σορτίκος (Τμ. Αρχ. Μηχ.), και μετά από επαναληπτική ψηφοφορία, λόγω ισοψηφίας, ο Αλέκος Περτσινίδης (Τμ. Πολ. Μηχ.).
Μέλη της διοίκησης, την άλλη χρονιά, ήταν οι Αλέκος Δημητριάδης (Τμ. Πολ. Μηχ.), πρόεδρος, Παπαθεοδώρου Κώστας (Τμ. Αρχ. Μηχ.), αντιπρόεδρος, Κώστας Μπακιρτζής γενικός γραμματέας (Τμ. Πολ. Μηχ.), Τάκης Χούχουλας, (Τμ. Αρχ. Μηχ.), ταμίας, και μέλη οι Στάθης Βαμβακόπουλος (Τμ. Αρχ. Μηχ.), Μενέλαος Κιάνας (Τμ. Πολ. Μηχ.), Παντελής Λαζαρίδης (Τμ. Αρχ. Μηχ.), Νίκος Πούλος (Τμ. Πολ. Μηχ.), Γιώργος Ρούσης (Τμ. Τοπ. Μηχ.) και Γιώργος Τσόκας (Τμ. Πολ. Μηχ.).
Επόμενος πρόεδρος διετέλεσε ο Νίκος Παπαμίχος (Τμ. Αρχ. Μηχ.) και μαζί του, απ’ όσο θυμάμαι, εκλέχτηκαν οι Γιώργος Γεωργιάδης (Τμ. Αρχ. Μηχ.), Κώστας Μπακιρτζής, Πέτρος Ντούσκος, Κώστας Παπαθεοδώρου και (+) Τζίμης Παπαμιχαήλ (Τμ. Τοπ. Μηχ.) κ.ά.
Ο Στέφανος -όπως και πολλοί άλλοι- απέδειξε στην πράξη ότι στο προφίλ του καλού μαθητή και φοιτητή μπορούσαν να συνυπάρξουν οι υψηλές επιδόσεις σπουδών και η ενασχόληση με τα κοινά. Κι αυτό το επιβεβαίωσε κι αργότερα με την επάρκεια της επιστημονικής γνώσης στην άσκηση του επαγγέλματος του πολιτικού μηχανικού (στατικές μελέτες) και με την προσφορά του -επιστημονική και συνδικαλιστική- στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (θεσμικό σύμβουλο της Πολιτείας), στα όργανα διοίκησης του οποίου εκλεγόταν επί δεκαετίες με την παράταξη της ΑΣΜΕ (Ανανεωτική Συνεργασία Μηχανικών Ελλάδας). Συμμετείχε επίσης ως εκλεγμένο μέλος στη Διοικούσα Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Εθνικών Ενώσεων Μηχανικών και ταμία του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Εθνικών Ενώσεων Μηχανικών. Με αξιοσύνη και ευρύ γνωστικό πεδίο, στο οποίο συμπεριλαμβάνονταν και ...επτά γλώσσες, αντιπροσώπευσε πολλές φορές την κοινότητα των μηχανικών (ΤΕΕ) στα διεθνή φόρουμ.
Στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας ο Στέφανος ήταν από τους πρώτους που πήραν μέρος στην αντίσταση. Από το 1968 εντάχθηκε στο ΚΚΕ εσωτ. και στο ΠΑΜ (Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Μέτωπο). Γι’ αυτή του τη δράση πέρασε το 1969 στρατοδικείο στη Θεσσαλονίκη (περίπτερο 4 της ΔΕΘ), μαζί με άλλους 16 συναγωνιστές του. Εκεί ένα γεγονός, ασύνηθες για τα πολιτικά ήθη εκείνης της εποχής, απέδειξε την εκτίμηση που του είχαν όσοι τον γνώριζαν καλά ως άνθρωπο, πολίτη και επιστήμονα. Στη δίκη του κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης, με δική του πρωτοβουλία, ένας από τους πλέον γνωστούς και άξιους καθηγητές της Πολυτεχνικής Σχολής, ο Γεώργιος Νιτσιώτας. Καθώς ο φωτισμένος δάσκαλος ποτέ δεν είχε σχέση με τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς του Στέφανου, αυτό απέκτησε μεγαλύτερη σημασία γιατί αποτελούσε μια πράξη σεβασμού στη Δημοκρατία, αναγνώρισης της προσωπικότητας του φοιτητή του, αλλά και πιστοποίησης της δικής του γενναιοψυχίας και εντιμότητας.
Ο Στέφανος καταδικάστηκε τότε σε τέσσερα χρόνια εκτόπιση στη Σαμοθράκη. Εκεί δημιούργησε οικογένεια με την αείμνηστη Βάσω, αποκτώντας στη συνέχεια τα δυο του παιδιά. Έκτοτε συμμετείχε στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, μέσα από οργανώσεις πολιτικών σχηματισμών και συνδικαλιστικούς φορείς που ανταποκρίνονταν στις δικές του προσδοκίες. Συμμετείχε στη διοίκηση του ΤΕΕ και αρθρογραφούσε επί χρόνια στα έντυπά του, στη στήλη της ΑΣΜΕ. Υπερασπιζόταν τον ιδεολογικό προσανατολισμό του και έφραζε με επιχειρήματα τις απόψεις του για το ρόλο του μηχανικού στην ανάπτυξη της χώρας και την προαγωγή της επιστήμης.
Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τον Στέφανο για την αξιοσύνη, το ήθος και την προσφορά σου στην επιστήμη και την κοινωνία.
Ο συνάδελφος και φίλος του
Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης
αρχιτέκτων, π. πρόεδρος του ΤΕΕ/ΚΜ
(σημ. φωτογραφίες: 1. Στέφανου. 2. διαμαρτυρία για την Κύπρο των φοιτητών της Πολυτεχνικής στην πλατεία του Χημείου, 1962. 3. Μετά την αποφοίτηση από το ΑΠΘ, Στέφανος Ιωακειμίδης, Κωστής Καραδήμος και Γιάννης Αικατερινάρης. 4. Φοιτητική διαδήλωση στην Εγνατία οδό (Καμάρα) για την υπεράσπιση του Συντάγματος (114) και την προικοδότηση της Παιδείας (15%). όπου κάτω δεξιά διακρίνονται οι φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής Στέφανος Ιωακειμίδης και Τάσος Ανδρεάδης.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου