ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΚΥΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ;

 

Άρθρο του Θωμά Καπλάνη 

π. Δημάρχου Πολυγύρου,

                                      Δικηγόρου

Χωράνε συναισθηματισμοί στην πολιτική; Και πολύ περισσότερο: Χωράνε συναισθηματισμοί στην εξωτερική πολιτική; Αυτά τα ερωτήματα έχει αξία να απαντηθούν από την  πολιτική ηγεσία, η οποία έχει σε τελική ανάλυση και την ευθύνη των όποιων επιλογών και αποφάσεων. Επιλογών και αποφάσεων που καθορίζουν το παρόν και το μέλλον της χώρας. Τα ερωτήματα αυτά ούτε ρητορικά, αλλά ούτε και θεωρητικά είναι. Είναι απόλυτα πρακτικά, κρίσιμα και πιο επίκαιρα παρά ποτέ. Και εξηγούμαι:

Αν αναφορικά με την Ελλάδα η Τουρκία φαίνεται...

να έχει αναστείλει προσωρινά τις προκλητικές καθημερινές επιθετικές ενέργειες αμφισβήτησης των χερσαίων, εναέριων και θαλασσίων συνόρων της πατρίδας μας, δεν συμβαίνει το ίδιο και για την ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και ειδικότερα για την Κύπρο. Ήδη η Τουρκία έχει ουσιαστικά πραγματοποιήσει εισβολή στην κυπριακή επικράτεια αφού με τα πολεμικά και με τα δήθεν ερευνητικά πλοία της έχει καταλάβει και διεκδικεί απροκάλυπτα σημαντικό τμήμα της πολύ πλούσιας σε υδρογονάνθρακες (και όχι μόνο) κυπριακής ΑΟΖ. Το παιχνίδι βέβαια στην περιοχή είναι πολύ πιο σύνθετο απ’ ότι με μια πρώτη ανάγνωση μπορεί κάποιος να αντιληφθεί,  και ο παράγοντας “Κύπρος” δεν αποτελεί παρά μία μόνο μεταβλητή σε ένα παγκόσμιο γεωπολιτικό μπρά ντε φερ με έπαθλο τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής, τμήματος του Αραβικού Κόσμου αλλά και των πάντοτε επικίνδυνων και απρόβλεπτων εξ ανατολών γειτόνων της Τουρκίας.

Ενόψει της Συνόδου Κορυφής της 24ης - 25ης Σεπτεμβρίου, των ήδη δρομολογηθεισών διερευνητικών επαφών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αλλά και της ευρύτερης διπλωματικής δραστηριότητας στην οποία συμμετέχουν όλοι οι ισχυροί του πλανήτη, πολλοί ανησυχούν ότι η Κύπρος μπορεί να αφεθεί ανυπεράσπιστη στην τύχη της, αποτελώντας ένα από τα “ανταλλάγματα” προς την Τουρκία προκειμένου αυτή να αναστείλει τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο αλλά και σε άλλες περιοχές πέριξ της Κρήτης, της Ρόδου και ίσως του Καστελορίζου. Και τονίζω το “να αναστείλει”, δηλαδή να σταματήσει για κάποιο χρονικό διάστημα, όχι να παραιτηθεί από αυτές.

Σε αυτή τη συγκυρία η ελληνική πολιτική ηγεσία καλείται να απαντήσει στο αρχικό ερώτημα “Χωράνε συναισθηματισμοί στην (εξωτερική) πολιτική;” Τι είναι λοιπόν η Κύπρος για εμάς; Είναι απλά ένας εταίρος στα πλαίσια της Ε.Ε.; Είναι ένας σύμμαχος στα πλαίσια ενός ευρύτερου στρατηγικού σχεδιασμού μας στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου; Είναι ένας ακόμη από τους εχθρούς του εχθρού μας; Ή είναι “σάρκα από τη σάρκα μας” και αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνισμού; Και ποια στάση θα τηρήσει η Ελλάδα για την Κύπρο στο μεγάλο τραπέζι των διαπραγματεύσεων;

Η απάντηση για την πλειονότητα των Ελλήνων είναι αυτονόητη. Την ίδια απάντηση είμαι βέβαιος ότι θα δώσει και η  ελληνική Κυβέρνηση. Δεν χρειάζονται πανηγυρικές εκφράσεις και δημόσιες δηλώσεις. Άλλωστε η διπλωματία αποτελεί τον χώρο στον οποίο κατ’ εξοχήν “γίνονται πράγματα που δεν λέγονται”. Η επιβεβαίωση της εκτίμησής μου αλλά και της προσδοκίας των περισσότερων Ελλήνων ίσως αργήσει λίγο να  γίνει ξεκάθαρα αντιληπτή. Αρκεί να μην υπάρξει η παραμικρή παρέκκλιση από αυτό που επιτάσσει η κοινή λογική, οι δεσμοί αίματος, αλλά και το κοινό συμφέρον των δύο αλληλοσυμπληρούμενων τμημάτων του Ελληνισμού.

Καπλάνης Θωμάς

π. Δήμαρχος Πολυγύρου,

Δικηγόρος