 |
| Εδώ υπήρχε η Χιροσίμα |
(Γράφει ο Γιώργος Ι. Ζωγραφάκης)
Ήταν λίγο μετά τις 8 το πρωί της 6ης Αυγούστου 1945. Στην Ευρώπη ο πόλεμος είχε επιτέλους τελειώσει με την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, όμως συνεχιζόταν πολύνεκρος στον Ατλαντικό, όπου η Ιαπωνία, πάνω από 4 χρόνια μετά το Περλ Χάρμπορ, αμυνόμενη πλέον νησί προς νησί, με τους Ιάπωνες να προτιμούν το χαρακίρι παρά την παράδοση, εξακολουθούσε έναν αγώνα χωρίς ελπίδα, αλλά και χωρίς σύντομο τέλος.
Σ’ αυτή τη συγκυρία, ολοκληρώθηκε με...
επιτυχία η κατασκευή μιας βόμβας τεράστιας ισχύος*, στηριζόμενη στην διάσπαση του ατόμου, την οποία έψαχναν με μανία όλες οι μεγάλες εμπόλεμες χώρες. Τη βρήκε τελικά πρώτη η Αμερική και αρχές Αυγούστου αποφάσισε όχι να την δοκιμάσει, όχι να τη ρίξει σε μη ανθρώπινο στόχο για να αποδείξει τη δύναμη που διέθετε πλέον, αλλά για να χτυπήσει «στόχο», και όχι στόχο στρατιωτικό – μονάδα, λιμάνι, στρ. αεροδρόμιο κλπ-, αλλά ανθρώπινο στόχο: δυο μεγάλες πόλεις, με εκατοντάδες χιλιάδες άμαχο κόσμο και χωρίς στρατιωτική σημασία. Έτσι, στις 8.13 το πρωί της 6ης Αυγούστου και λίγο μετά τις 10 στο Ναγκασάκι**, έπεσαν οι πρώτες ατομικές βόμβες στην πολύπαθη ιστορία της ανθρωπότητας.
Τα αποτελέσματα αυτών των εκρήξεων ήταν πρωτοφανή: Περίπου 200.000 αθώοι άνθρωποι (ποιοι, άλλωστε, στον πόλεμο, είναι οι ένοχοι;) έχασαν τη ζωή τους, ενώ οι πόλεις αυτές, σε μεγάλη έκταση, κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν και άνθρωποι, ζώα, φυτά, κτίσματα κονιορτοποιήθηκαν.
Το μόνο καλό είναι ότι η σκληροτράχηλη Ιαπωνία, ύστερα από αυτές τις εκρήξεις, υπέγραψε άνευ όρων παράδοση και έτσι ο φοβερός Β’ Παγκ. Πόλεμος έληξε οριστικά.
Όμως, οι ατομικές εκρήξεις της Ιαπωνίας δικαιολογημένα παραμένουν ως οι πλέον αμφιλεγόμενες στρατιωτικές ενέργειες: Οι Αμερικανοί, αλλά και μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινής γνώμης λένε, πως οι ατομικές βόμβες απλά συντόμευσαν τον πόλεμο και ότι αν ο πόλεμος συνεχιζόταν με τα ως τότε μέσα, πάλι τα θύματα θα ήταν ισάριθμα, ίσως και περισσότερα. Αυτό είναι σωστό, όμως δεν μπορούσαν άραγε οι Αμερικανοί να ρίξουν μια βόμβα σε άλλο σημείο, χωρίς άμαχο κόσμο κάθε ηλικίας, οπότε, με αποδεδειγμένη τη δύναμη της βόμβας, η Ιαπωνία θα παραδιδόταν; Ασφαλώς, η χρήση αυτού του φοβερού όπλου, ήταν η χειρότερη δυνατή. Έτσι, κάθε χρόνο στις 6 και στις 9 Αυγούστου, η ανθρωπότητα θα θυμάται με φρίκη την πρώτη –και ίσως όχι την τελευταία – ατομική καταστροφή.
……………………………………………
*Η ισχύς της βόμβας της Χιροσίμας ήταν ίση με 20.000 τόνους ΤΝΤ (δυναμίτη).
** Είχε επιλεγεί άλλη πόλη αλλά, λόγω νέφωσης, ο στόχος άλλαξε την τελευταία στιγμή και επιλέχτηκε τελικά το Ναγκασάκι, γι αυτό και η ρίψη έγινε λίγο αργότερα απ’ ότι στη Χιροσίμα.
Γιώργος Ι. Ζωγραφάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου