Κείμενο: Μαρία Λαγόντζου
Ρετσίνι, πίσσα, θαλασσινός αέρας και χτύπημα σφυριού..
Αισθήσεις άρρηκτα δεμένες με τη μνήμη των Ιερισσιωτών όταν αναπολούν το δρόμο προς το λιμάνι, το δρόμο προς τα καρνάγια.
Η ναυπηγική τέχνη άνθησε στην Ιερισσό, ανέδειξε μεγάλους τεχνίτες και δημιούργησε σπουδαία σκαριά. Η ενασχόληση με τη ναυπηγική ήταν...
βέβαια φυσικό επακόλουθο της γεωγραφικής θέσης της Ιερισσού, της ανάγκης για επικοινωνία, αλλά και της δημιουργικότητας και της ευρεσιτεχνίας των ντόπιων κατοίκων.
Επίσημη καταχώρηση επαγγελματιών ναυπηγών εντοπίζεται στους εκλογικούς καταλόγους της Ιερισσού του έτους 1914 με αρχαιότερο τον Παπαστεργιανό Δημήτριο του Στεργιανού, γεννημένο το 1852.
Στις φωτογραφίες από το σεισμό του 1932, στην παραλία, εμφανίζονται βάρκες (μαούνες) που προφανώς έχουν ναυπηγηθεί στην Ιερισσό.
Μαραγκοί, Παπαστεργιαναίοι, Δαλλαίοι και Ιωάννου είναι οι μεγαλύτερες οικογένειες που ασχολήθηκαν με τη ναυπηγική τέχνη μεταδίδοντας την τεχνογνωσία και την παράδοση από πατέρα σε γιο. Τεχνίτες που δούλευαν από μικρά παιδιά και με τα άξια χέρια τους, την επιμονή και υπομονή τους, το σκληρό αγώνα τους, το κοφτερό μυαλό και το μεράκι τους κατάφεραν να δημιουργήσουν σκαριά – εργαλεία και αριστουργήματα.
Η συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου