ΚΩΣΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΜΙΑ ΠΥΞΙΔΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ, ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΣΥΝΗΣ

Του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη

Ήταν Σεπτέμβρης του 1999, όταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος επισκέφτηκε την πόλη της Θεσσαλονίκης για τα εγκαίνια της ΔΕΘ. Όπως είθισται, τον χαιρέτισαν εκπρόσωποι των σημαντικότερων φορέων της πόλης κι ανάμεσα σ’ αυτούς κι εγώ, ως πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Κεντρικής Μακεδονίας. Ήταν κι εξακολουθεί είναι μια «τυποποιημένη» -θα μπορούσε να πει κανείς- διαδικασία, σύμφωνη με το πρωτόκολλο που επί πολλές δεκαετίες απαρεγκλίτως τηρείται. Επαναλήψεις πανηγυρικών λόγων με...
χιλιοειπωμένες μεγαλοστομίες, που ουκ ολίγες φορές ακούμε να εκφωνούνται και κατά …«τας εορτάς και πανηγύρεις» σε όλη τη χώρα…
Όμως τα όσα μας είπε τότε πρόεδρος έμοιαζαν διαφορετικά. Τον ακούσαμε προσεκτικά ιδιαίτερα όταν αναφερόταν σε σοβαρά διεθνή γεγονότα, όπως στους ανελέητους λίγο νωρίτερα βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ σε περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το Επιμελητήριό μας δεν στάθηκε αδιάφορο, καθώς χτυπήθηκαν και μνημεία της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς! Καταγγείλαμε το γεγονός στην UNESCO! Η ευαισθητοποίηση όλων μας εκείνες τις μέρες περίσσευε, τα λόγια του προέδρου έβγαιναν ως βάλσαμο δικαίωσης από την ψυχή ενός ευσυνείδητου πολίτη. Ήταν λόγια ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας, που καμιά σχέση δεν είχαν με το προφίλ του αστού πολιτικού, τουλάχιστον όπως αυτό είχε αποτυπωθεί στη μνήμη πολλών από εμάς.
Δεν πέρασε και πολύς καιρός, μόλις 2-3 μήνες, και στις 19 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς ήρθε η επιβεβαίωση των προβλέψεων της πετυχημένης προεδρικής θητείας του Κωστή Στεφανόπουλου. Αξέχαστος σε όλους θα μείνει ο ιστορικός λόγος του, με αποδέκτη τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον. Ένας λόγος μεστός κι ευθύβολος, που αναδείκνυε την ουσία και την αξία της Δημοκρατίας, αλλά και τα δίκια ενός λαού.
Χρέος μας τώρα είναι να κρατήσουμε την προσωπικότητά του ως αγαθή μνήμη ενός ευπατρίδη και πραγματικού δημοκράτη!

22-11-2016