ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ

Το χρώμα αποτελεί βασικό στοιχείο της ελληνικής λαϊκής Αρχιτεκτονικής.  Αλλάζει την αισθητική του δημόσιου χώρου, όπως βεβαίως  και το πράσινο, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν "φωτισμένες" Δημοτικές Αρχές που προχωρούν σε παρεμβάσεις αναβάθμισής του μέσα από προγράμματα και μελέτες!
Σκεφτείτε πόσο θα άλλαζε το οικιστικό περιβάλλον, κοντολογίς η ίδια η ποιότητα της ζωής μας, αν έμπαινε...

το χρώμα, αν οι ιδιώτες συμπαρασύρονταν στη λογική ότι τα στοιχεία του ιδιωτικού (αυλές, όψεις σπιτιών κ.λπ.) συνέχονται με τον δημόσιο χώρο και   αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο, ένα οικιστικό σύνολο που χρήζει διαρκούς φροντίδας και τήρησης κανόνων αισθητικής!
 Γιατί θα πρέπει να πω ότι πέραν των ικανοτήτων ή όχι μιας Δημοτικής Αρχής, υπάρχει και η προσωπική ευθύνη για την ποιότητα του περιβάλλοντος που ζούμε. Όπως βεβαίως συμβαίνει γενικότερα και  στο δημόσιο βίο, όπου οι πολίτες είναι υπεύθυνοι για την επιλογή των ανθρώπων που θα κυβερνήσουν τον τόπο τους... Αυτό άλλωστε είναι και ένα από τα ζητούμενα της νεοελληνικής κοινωνίας, προκειμένου να τηρούνται οι κανόνες δικαίου στο δημόσιο βίο, να αναβαθμιστεί η ζωή μας... 

Αξίζει, λοιπόν, να δείτε αυτές τις λίγες φωτογραφίες για να αντιληφθείτε πόσο θα άλλαζε η γειτονιά σας, η πόλη που ζείτε, αν συνδράματε σε τέτοιες συλλογικές προσπάθειες, αν ακόμη πιστεύατε ότι το δικό σας παράδειγμα και οι δράσεις σας μπορούν να γίνουν παράδειγμα, να ευαισθητοποιήσουν ακόμα και τις πιο άσχετες περί αυτά Δημοτικές Αρχές!

Χρόνια πολλά σε όλους σας και ιδιαίτερα στους συνονόματούς μου!

7-1-2016
Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης

"Από το απέριττο λευκό ως το αυτοκρατορικό πορφυρόκαι τους απρόσμενους συνδυασμούς,

άνθρωποι και φύση σε κάθε γωνιά της Ελλάδας έχουν το δικό τους τρόπο να ζωντανεύουν τα τοπία."

 

Απολαύστε τα σε ένα πολύχρωμο πορτραίτο μιας χώρας που η μονοτονία δεν της ταιριάζει πουθενά!!!!

 Ρέθυμνο: Πίσω από αυτό το θύρωμα της οδού Βερνάδου, βρίσκεται και το μυστικό του πιο παραδοσιακού φύλλου και κανταϊφιού

 Αχαΐα:   Βελανιδιές και  σαλικόρνιες, πράσινο, γαλάζιο και κόκκινο εναλλάσσονται στη λιμνοθάλασσα Πρόκοπου

 Χίος:   Με πόρτες - έργα τέχνης στα χρώματα της γης τα αρχοντικά του Κάμπου

 Καβάλα: Ένας δρόμος χίλια χρώματα στην Παλιά Πόλη

 Καστελόριζο:  Τα σπίτια στο Κορδόνι διατηρούνται από την εποχή της μεγάλης ακμής του νησιού αλλά και τα νεόκτιστα ακολουθούν κανόνες δόμησης

Κεφαλονιά: Έτοιμες οι βάρκες για το σπήλαιο της Μελισσάνης

 

 Δράμα: Αν δεν υπήρχαν τα σαχνισιά, χαρακτηριστικό των μακεδονικών σπιτιών, θα θύμιζε αιγαιοπελαγίτικο οικισμό (Προσοτσάνη)

 

Μυτιλήνη: Υποδοχή σε όλα τα χρώματα στο λιμάνι

Πήλιο: Το πορφυρό της φύσης ταιριάζει γάντι στο αρχοντικό της Ζαγοράς

Ρόδος: Νεογοτθικές, αραβικές και βενετσιάνικες επιρροές στο φαντασμαγορικό σύνολο της Νομαρχίας έξω απ' τα τείχη της Παλιάς Πόλης

Λευκάδα: Πέτρα στο ισόγειο λαμαρίνα στον όροφο ττα πολύχρωμα σπίτιατης πόλης που εκτός από κουκλίστικα είναι και αντισεισμικά

Νάξος: Το κυκλαδίτικο λευκό βάζει διλήμματα στη Χώρα

Θεσσαλονίκη: Στην Ανω Πόλη, η συνοικία Τσινάρι εκτός από τους μεζέδες έχει αδυναμία στο χρώμα

Κεφαλονιά: Το γαλάζιο εκκλησάκι του Αγ. Σπυρίδωνα μοναδική παραφωνία στο πράσινο του Αθέρα (Παλική)

 

Χίος: Χρώμα με μνήμες στη Βέσσα, στα Νοτιόχωρα της Χίου

Αργολίδα: Το γαλανόλευκο της Ελλάδας με όλες τις τιμές σε καφενείο της Ερμιονίδας (Μετόχι)

Κεφαλονιά: Ο έρωτας με το χρώμα δεν κρύβεται

Χανιά: Υπέροχες αντιθέσεις στη Σπλάτζια 

Πάργα: Βλέμμα στο Ιόνιο απ' όλες τις μεριές της αμφιθεατρικά χτισμένηςπολιτείας

Μυτιλήνη: Το «ομορφότερο δρομάκι του κόσμου» για το 2015 είναι αυτό και βρίσκεται στον Μόλυβο

Ρόδος: Τα νεόχτιστα της Κοσκινούς έχουν τον τρόπο τους να ξεχωρίζουν

Κέρκυρα: Πολύχρωμες μπουγάδες ζωντανεύουν τα καντούνια

Σύμη: Το Καλντερίμι, το πέτρινο γεφυράκι που ενώνει τις δυο πολύχρωμες πλευρές του Γιαλού

 

Σπάρτη: Το σπίτι παλιό και εγκαταλελειμμένο στην Αναβρυτή, μα η μπογιά στον τοίχο λαμπερή όπως τότε

 

Ναύπλιο: Πολύχρωμα νεοκλασικά προσθέτουν την αρχοντιά τους στην ναυπλιώτικη ατμόσφαιρα

 Τι είπε η Πυθία πριν 22 αιώνες ...  ( έτσι για παρηγοριά.) !

 

«Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος»

 

Όταν στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα ο πολύπειρος Αρκάδας στρατηγός Φιλοποίμην,

είδε την διάθεση για εμπλοκή στα ελληνικά πράγματα του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίκου,

κατάλαβε πως οι Έλληνες βρισκόταν μπροστά σε τεράστιες περιπέτειες.

Ο Φιλοποίμην αποφάσισε τότε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της Ελλάδος.

Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδας,

που εδώ και 22 αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο:

 

«Ασκός   κλυδωνιζόμενος,   μηδεπώποτε  βυθιζόμενος »                                            .

 

Η ιέρεια των Δελφών παρομοίασε, δηλαδή, την Ελλάδα με φουσκωμένο ασκί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος,

που κλυδωνίζεται μεν λόγω των κυμάτων, αλλά που δεν πρόκειται να βυθιστεί ποτέ!

Και πράγματι, επιβεβαιώνοντας τους φόβους του Φιλοποίμενα:

 

Οι Ρωμαίοι    ήρθαν.

Οι Γότθοι      ήρθαν.

Οι Άβαροι     ήρθαν...

Οι Φράγκοι   ήρθαν...

Οι Τούρκοι    ήρθαν...

Οι Άραβες     ήρθαν...

Οι Γερμανοί  ήρθαν...
Σύμμαχοι      ήρθαν.

Προδότες      ήρθαν.

Χρεωκοπίες  ήρθαν.

Μνημόνια     ήρθαν...

 

Αλλά ο ασκός, σε πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων, ουδέποτε βυθίζεται!