Εφαρμογή Εργασιακής Εφεδρείας: Πολιτικά Έκπτωτη-Δημοσιονομικά & Διοικητικά Αναποτελεσματική-Κοινωνικά Άδικη

Την πρωτοφανή προχειρότητα και τις μεθοδεύσεις στη διαδικασία επιλογής των εργαζομένων κατά την εφαρμογή του θεσμού της εργασιακής εφεδρείας, το περιεχόμενο της οποίας εμπνεύστηκε και ψήφισε αποκλειστικά και μόνο η κυβέρνηση Παπανδρέου, έθεσε με κατεπείγουσα ερώτησή του στην Κομισιόν, ο Ευρωβουλευτής Κ. Πουπάκης.

Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου τέθηκαν τα ζητήματα:...

Ø      της ανεπαρκούς πρόβλεψης για την αντιμετώπιση των δυσλειτουργιών και την κάλυψη των κενών που δημιουργούνται,

Ø      των δυσμενών επιπτώσεων που αυτά μπορεί να επιφέρουν στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της χώρας, στη ζωή και την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών καθώς και

Ø      της ανυπαρξίας ενός πλαισίου διαφανών και οργανωμένων διαδικασιών, που οξύνει την άδικη διάσταση του εν λόγω μέτρου, υπονομεύοντας κάθε κοινωνική και επιχειρησιακή του νομιμοποίηση.

«Σε μια περίοδο που η απρόσκοπτη και αποτελεσματική λειτουργία του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα είναι αναγκαία συνθήκη για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της χώρας και τη διασφάλιση ενός επαρκούς επιπέδου κοινωνικής προστασίας, το καλλιεργούμενο κλίμα έντονης εργασιακής ανασφάλειας και πανικού, το δικαιολογημένο αίσθημα οργής απέναντι σε «κομματικές αλχημείες» και τα δυσαναπλήρωτα κενά σε νευραλγικούς τομείς της δημόσιας διοίκησης αποδυναμώνουν κάθε προοπτική επανεκκίνησης της αναπτυξιακής της λειτουργίας. Ταυτόχρονα η έκβαση των πρώτων σχετικών δικαστικών αποφάσεων αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της πλήρους ανευθυνότητας με την οποία η προηγούμενη κυβέρνηση και τα στελέχη της διαχειρίστηκαν κρίσιμα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα.

Η παντελής έλλειψη σχεδιασμού και οι μαζικές απολύσεις χιλιάδων χρήσιμων εργαζόμενων, μέσα από τουλάχιστον αδιαφανή κριτήρια, απαξιώνουν και κυριολεκτικά απογυμνώνουν την «κρατική μηχανή». Η καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών και η πρόσβασή τους σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες επιδεινώνονται σημαντικά, την ώρα που καλούνται να επιβιώσουν με πολύ χαμηλότερα εισοδήματα πληρώνοντας συνεχώς νέους φόρους και μόνιμα «χαράτσια». Οι κοινωνικές παροχές «πετσοκόβονται», τα είδη πρώτης ανάγκης ανατιμώνται σε ημερήσια βάση ενώ η αιμορραγία των Ασφαλιστικών Ταμείων επιτείνεται με μια αγορά εργασίας, όπου το 63% των εργαζομένων αισθάνεται ανασφάλεια, η ευελιξία «προελαύνει» και ο δείκτης της ανεργίας έχει ξεπεράσει το 18%. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι ευεργετικές μόνο όταν υλοποιούνται με πρόγραμμα και στόχο, όρους κοινωνικής αποτελεσματικότητας και χωρίς φυσικά τη «λογική των υμετέρων». Απαιτείται όραμα και χρειάζεται σχέδιο ώστε να λύνουν προβλήματα και όχι να δημιουργούν καινούργια», δήλωσε σχετικά ο Κ. Πουπάκης.