«Προκρούστιες» λογικές και πρακτικές «μεζούρας» στη νέα λίστα των «Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων»

Με αφορμή τη δημοσίευση της νέας λίστας για τα «Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα», η οποία βασίζεται αποκλειστικά και μόνο σε ποσοτικούς περιορισμούς και δεσμεύσεις αγνοώντας τόσο τα σχετικά επιστημονικά πορίσματα όσο και τις πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στους εργασιακούς χώρους, ο Ευρωβουλευτής Κ. Πουπάκης – Μέλος της Επιτροπής Απασχόλησης & Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έκανε την ακόλουθη δήλωση:..

“Χωρίς αμφιβολία ο πραγματικός εξορθολογισμός της λίστας των «Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ)» αποτελεί βασική προϋπόθεση κοινωνικής δικαιοσύνης και αναγκαία «διαρθρωτική αλλαγή» για την ελληνική αγορά εργασίας. Σκοπός κάθε αναθεώρησης πρέπει να είναι η απόλυτη κάλυψη όλων των εργαζομένων που εκτίθενται σε επαγγελματικούς κινδύνους ή συνθήκες που επιφέρουν πρώιμη φθορά στην υγεία τους.

Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορεί αυτό το κορυφαίο ζήτημα να αντιμετωπίζεται με «προσκρούστιες» λογικές και πρακτικές «μεζούρας», όπως αυτές που διατρέχουν τη νέα «λίστα». Το αρμόδιο Υπουργείο, χωρίς να υπολογίζει σχετικές επιστημονικές μελέτες αλλά και τις αποφάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, ολοκληρώνει το αριθμοκεντρικό «μαγείρεμα» των τελευταίων μηνών εκτοπίζοντας βίαια 165.000 εργαζόμενους από το ασφαλιστικό καθεστώς των «ΒΑΕ». Κατά αυτόν τον τρόπο εξαιρούνται ειδικότητες, όταν δεν αποδεικνύεται ότι οι συνθήκες εργασίας όντως βελτιώθηκαν και συντρέχουν επιστημονικά κριτήρια για την μη συμπερίληψή τους. Αυτοί που πραγματικά πλήττονται ξεπερνούν τις 200.000, αν συνυπολογίσει κανείς και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας στους συγκεκριμένους κλάδους, την ώρα που η εφαρμογή της νέας ρύθμισης θα στερήσει σημαντικούς πόρους από τα Ασφαλιστικά Ταμεία υπονομεύοντας ακόμη περισσότερο την προοπτική της βιωσιμότητας και της κοινωνικής τους επάρκειας.

Το εργατικό δυναμικό της χώρας συνολικά μπαίνει για μια ακόμη φορά σε δεύτερη μοίρα καθώς το Υπουργείο αντιμετώπισε τη λίστα των «βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων» αποκλειστικά και μόνο με όρους μείωσης του εργασιακού κόστους θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τόσο τη νομοθετική κάλυψη του κενού που αφορά την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου και της επαγγελματικής ασθένειας, όσο και την ανάγκη σύστασης εθνικού φορέα επαγγελματικού κινδύνου, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Οι εργαζόμενοι δεν είναι «στατιστικά στοιχεία» και η διασφάλιση της υγείας τους δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο «διαπραγμάτευσης» και ποσοτικών περιορισμών, δεν «αυξομειώνεται» κατά το δοκούν.”