Παλαιότερα στη Χαλκιδική τηρούσαν το έθιμο της "γρουνοχαράς''.
Στις 27 Δεκεμβρίου,ημέρα του Αγίου Στεφάνου , έσφαζαν το γουρούνι που είχαν στο σπίτι και το εξέτρεφαν όλο το χρόνο. Μαζεύονταν όλοι οι φίλοι και οι συγγενείς και έκαναν μια μικρή γιορτή.
Λίγο πριν σφάξουν το γουρούνι, το άφηναν ελεύθερο να τρέξει για να χαρεί τις τελευταίες στιγμές της ζωής του.
Με το δέρμα του γουρουνιού έκαναν παπούτσια,τα γρουνοτσάρουχα.
Το λίπος της κοιλιάς (λίγδα) το κρατούσαν για το μαγείρεμα για τα γλυκά όπως κουραμπιέδες.
Με τα έντερα το ψαχνό κρέας και το παστό έκαναν τα λουκάνικα που τα κρεμούσαν από ένα ξύλο την κονταρίδα για να στάξει το λίπος τους και να στεγνώσουν.
Μερικά κομμάτια χοιρινού με πάχος τα τηγάνιζαν σε καυτό λάδι και έκαναν τα τσιγαρίδια.
Το κόκκαλο που έμενε με λίγο κρέας το έβαζαν σ΄ένα καλάθι το αλάτιζαν το σκέπαζαν και το κρατούσαν όλο το χειμώνα.
Το λίπος,(παστός) το πάστωναν μέσα σε κάδους και το έψηναν με το λουκάνικο.
Το κεφάλι,τα πόδια και την ουρά τα έκαναν πατσά.
Τη συκωταριά την έψηναν στα κάρβουνα για να φύγει το αίμα,την έκοβαν σε τετράγωνα κομματάκια και την έφτιαχναν στιφάδο με κρεμμυδάκια.
Τα μικρά παιδιά περίμεναν με ανυπομονησία να πάρουν την κύστη του γουρουνιού για να την φουσκώσουν και να φτιάξουν μπάλα.
Τη μέρα των Χριστουγέννων έκαναν με χοιρινό κιμά λαχανοσαρμάδες που συμβόλιζαν τις φασκιές που τύλιξε η Παναγία τον Χριστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου