Ο Μάνος Χατζηδάκις, ερωτώμενος για τα τραγούδια που είχε συνθέσει για τον κινηματογράφο, και ειδικότερα για το πώς εξηγεί ότι τα τραγουδούν και τα σιγοψιθυρίζουν εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο παρότι όχι ιδιαιτέρως έντεχνα (κάποια εξ αυτών), είχε απαντήσει: το «απλό» είναι το πλέον δύσκολο, απλά!
Ένα χρόνο μετά την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά το τοπίο στη χώρα είναι εντελώς διαφορετικό. Η επανάσταση των πολιτών, το κίνημα της 29ης Νοεμβρίου δικαιώθηκε, κι όχι μόνο. Το ποτάμι τρέχει εκ νέου, το βουητό ακούγεται παντού, πιο δυνατά από ποτέ.
Ο Αντώνης Σαμαράς ανέτρεψε δεδομένα κι ανατρέπει κατεστημένα, κονιορτοποιεί την «ελίτ του φρέντο-καπουτσίνο», επαναφέρει ιδέες, τοποθετεί πρόσωπα, αμφισβητεί μεθόδους. Κυρίως, ξαναφέρνει στη χώρα τον κινητήριο μοχλό κάθε έθνους: τις ιδέες! Εμφορείται από πίστη γι αυτές, εξ ου και.....
μπορεί με χαρακτηριστική άνεση να τις προβάλλει. Από τα μίντια, μέχρι και τα τελευταία καφενεία στα πιο ορεινά χωριά, προς «γενική κατάπληξη»…
Το κίνημα της 29ης Νοεμβρίου λοιπόν είναι και πάλι εδώ! Για να τιμωρήσει:
-αυτούς που συνειδητά ή όχι (θα το δούμε αυτό…) οδήγησαν τη χώρα, μόνη αυτή, στον εξευτελισμό και στην υπαγωγή της στην τρόϊκα
-αυτούς που υποστήριξαν μετά πάθους ως νέοι θρησκευτικοί ηγέτες τη λατρεία του «μονόδρομου». Ενός «μονόδρομου» που αν μη τι άλλο είναι μια επικίνδυνη αντίληψη για τη Δημοκρατία.
-αυτούς που υπονόμευσαν με κάθε τρόπο την αναγεννητική διαδικασία της Παράταξης
-αυτούς που συνήθισαν στην έννοια της πολιτικής ορθότητας, που πολιτεύτηκαν με μνησικακία έναντι των ιδεών, που ξαπόστειλαν και πολέμησαν την αγάπη για την Ελλάδα
Το κίνημα της 29ης Νοεμβρίου είναι και πάλι εδώ!
Για να διεκδικήσει:
-την πατρίδα της Ανάπτυξης, της Δίκαιης κοινωνίας, της αναγέννησης. Της πατρίδας που δεν διώχνει τους νέους της, που δεν κλαίει μισοκακόμοιρη για τα δεινά που τη βρήκαν. Που δεν σκιάζεται από φοβέρες. Που δε συνδιαλέγεται με τους «ξένους», γείτονες, εχθρούς ή φίλους, υπό ομηρεία.
-την πατρίδα που ΠΙΣΤΕΥΕΙ στον εαυτό της και στις δυνάμεις της. Σε έννοιες όπως προκοπή, εργασία, φιλότιμο, ειλικρίνεια, μαχητικότητα, υπερηφάνεια, άμιλλα, σεβασμός. Που θα αγωνισθεί –και θα κερδίσει κι αυτή τη μάχη- όχι γιατί απειλείται, αλλά γιατί επιθυμεί. Γιατί ονειρεύεται. Την πατρίδα που δεν έχασε ποτέ στο διάβα των αιώνων τη δύναμή της, που επέζησε με ήττες αλλά και νίκες. Την πατρίδα που όταν ήξερε αγωνίσθηκε με πάθος και αιφνιδίασε την Ιστορία.
την πατρίδα που θα αξιοποιήσει όλες τις δυνάμεις της για να αλλάξει και πάλι τον κόσμο! Γιατί, ναι, ας μη γελιόμαστε. Αφού «γίναμε πειραματόζωα», με το έτσι θέλω, ό,τι κάνουμε «απαντά» στο «πείραμα». Τι δοκιμάζουν εδώ; Τις αντοχές ενός «άναρχου, ιστορικού λαού»; Τη δοσολογία του φόβου; Την κοινωνία του «1/3»; Την αντοχή του άκρατου, χρηματιστηριακού νεοφιλελευθερισμού;
Το κίνημα της 29ης Νοεμβρίου είναι και πάλι εδώ!
Για να απαντήσει:
-ότι ΔΕΝ είναι λύση -για κανέναν, εργαζόμενο κι επιχειρηματία- η διάλυση του κοινωνικού και οικονομικού ιστού μιας χώρας εν ονόματι της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Διότι κοινωνία με μηδέν έλλειμμα, αλλά και μηδέν ανθρώπους, απλώς δεν υπάρχει…
-ότι ΔΕΝ είναι λύση η «έξοδος» από το Μνημόνιο το 2013 με χρέος 150% του ΑΕΠ, δηλαδή πολύ περισσότερο από αυτό του 2009! Δεν οδηγεί πουθενά αυτή η πολιτική, παρά μόνον στην πτώχευση με όρους τρόϊκας.
-ότι ΔΕΝ είναι λύση η εμμονή στην αφηρημένη (;) έννοια μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, την ώρα που αποσυντίθεται -επί τη βάση εθνικών ζητημάτων, συμφερόντων κι απαιτήσεων- ακόμη κι αυτή η έννοια της Ενωμένης Ευρώπης.
Ο Αντώνης Σαμαράς έχει προτείνει ιδέες, άλλες πολιτικές. Eχει προτείνει ολοκληρωμένο πρόγραμμα, κοστολογημένο πλήρως. Μπορεί να έχει κάνει κάποιο λάθος; Φυσικά! Αλλά όλες οι προτάσεις; Μα, όλες λάθος; Πιστέψτε με, αποκλείεται! Απλως η αλαζονεία και το «Θεϊκό σύνδρομο» έχει τυφλώσει την κυβερνώσα παράταξη και τους έντρομους συνοδοιπόρους της. Προσέξτε όμως: όχι την τρόϊκα! Διότι, όποιος μελετήσει τις δημόσιες αναφορές στελεχών της, αλλά κι επιφανών οικονομολόγων ανακαλύπτει –«έκπληκτος»- ότι κατά βάση διαπιστώνουν το αδιέξοδο της πολιτικής που εφαρμόζουν στην Ελλάδα! Με άλλα λόγια, συμφωνούν ότι απαιτείται άλλο μίγμα, το οποίο δε συνιστούν για όλες τις άλλες χώρες!! Δηλαδή, δικαιώνουν τον Αντώνη Σαμαρά…
Με πίστη ο αγώνας μας για μια καλύτερη Ελλάδα θα συνεχισθεί. Δεν διεκδικεί κανείς το αλάθητο, διεκδικούμε όμως το δικαίωμα στην άλλη άποψη. Στο επιχείρημα. Στην άλλη πολιτική. Στον άλλο δρόμο. Στην Ελπίδα!
Μπορούμε; Ναι, μπορούμε! Και το Νοέμβριο θα είμαστε πάλι εδώ…
www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου