ΑΝΑΛΥΣΗ Οι υπουργοί-παιδιά! Της Μαριάνας Πυργιώτη

Όλα τα είχε το -ακραία πρωθυπουργοκεντρικό- σύστημα διακυβέρνησης στην Ελλάδα, η βαθμολογία των υπουργών τού έλειπε!

Και μάλιστα δι’ αντιπροσώπου, του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος διαθέτει πέρα από πείρα και τον απαραίτητο “τσαμπουκά”, ώστε οι τυχόν αντιδρώντες υπουργοί να το σκεφτούν πολύ πριν... διαφωνήσουν!
Αλλά για να σοβαρευτούμε, το πρόβλημα δεν είναι φυσικά η αξιολόγηση του έργου ανά υπουργείο και ο έλεγχος από την πλευρά του Μαξίμου για το αν τα λόγια γίνονται πράξη. Αυτό είναι αυτονόητο, προαπαιτούμενο και πολύ σωστά υπάρχει παρακολούθηση. Το πρόβλημα είναι η πολιτική μεθόδευση και η επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθείται εν προκειμένω. Η πολιτική μεθόδευση παραπέμπει σε λειτουργία τάξης μαθητών του δημοτικού σχολείου και όχι σε λειτουργία υπουργικού συμβουλίου. Οι υπουργοί έχουν επιλεγεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο οποίος κάποια αξιολογικά κριτήρια εφάρμοσε για τη σύνθεση της κυβέρνησής του, μεταξύ των οποίων πρέπει να ήταν και η σοβαρότητα, το ειδικό βάρος του μέλλοντος υπουργού. Πώς λοιπόν έξι μήνες μετά η διαδικασία παρακολούθησης του παραγόμενου έργου από τον καθένα χωριστά είναι τέτοια, ώστε οι πολίτες να αισθάνονται εύλογα ότι οι υπουργοί-παιδιά χρειάζονται “σκληρή” επιτήρηση και... επιμελητή για να κάνουν τη δουλειά τους;
Τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κανείς σε έναν υπουργό που ο ίδιος ο πρωθυπουργός τον βάζει υπό δημόσια κηδεμονία; Επικοινωνιακά πάλι, η διαρροή ασφαλώς δεν βαρύνει το Μαξίμου αλλά κάποιον εκ των υπουργών που έδωσε το “χαρτί” στα ΜΜΕ। Αλλά πού έχει ακουστεί να δίνονται συλλογικά γραπτά memo αξιολόγησης ή επίδοσης ή ό,τι άλλο είναι αυτά τα χαρτιά σε μέλη μιας κυβέρνησης; Τι νόημα έχει αυτό πέραν της προφανούς υποβάθμισης της θεσμικής υπόστασης ενός υπουργού; Φανταστείτε απλά τα μόνιμα στελέχη ενός υπουργείου την επόμενη ημέρα της δημοσιοποίησης των μέτριων ή κακών επιδόσεων του κυρίου υπουργού τους! Με τι σεβασμό και τι δέος θα εκτελούν τις εντολές του... Και κάτι ακόμη: Χάρηκαν αυτοί που πήραν “καλή” βαθμολογία ενώ ανησύχησαν οι έχοντες “κακή”, λέει το ρεπορτάζ. Κακώς! Θα έπρεπε οι... “αριστεύσαντες” να έχουν διαμαρτυρηθεί πρώτοι και πιο έντονα από τους άλλους, διότι δεν είναι η αξιολόγηση αλλά η μεθόδευσή της αυτό που θα έπρεπε να τους προσβάλει. Και ναι μεν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο Θ. Πάγκαλος, με παρέμβασή του διευκρίνισε ότι πήρε εντολή από τον πρωθυπουργό να ελέγχει και να αξιολογεί τον βαθμό προόδου του έργου των υπουργείων που συνδέονται με το Πρόγραμμα Σταθερότητας και ότι η πολιτική ευθύνη ανήκει στον ίδιο, αλλά κάνει λάθος. Η πολιτική ευθύνη ανήκει στον πρωθυπουργό της κυβέρνησης, που υποβιβάζει τον ρόλο των συνεργατών του. Κανείς δεν θα πρόκειται να κατηγορήσει έναν πρωθυπουργό αν ανασχηματίσει έναν μη αποτελεσματικό, αποτυχημένο υπουργό, ούτε οι πολίτες θέλουν πολιτικούς-φανφαρόνους στην εκτελεστική εξουσία, ειδικά σε περιόδους οξύτατης κρίσης όπως η παρούσα. Όπως γνωρίζει όμως κάθε άνθρωπος που έχει εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα, το management σε επίπεδο ανώτατων στελεχών εταιρείας ασκείται κεκλεισμένων των θυρών, ώστε να μην κλυδωνίζεται όλη η ιεραρχία από κάτω επειδή ο δείνα ή ο τάδε κορυφαίος απέδωσε ή δεν απέδωσε, επειδή πέτυχε ή δεν πέτυχε πλήρως τους στόχους. Και οι κυβερνητικές πηγές που χθες έλεγαν πως “είναι σημαντικό ότι υπάρχει παρακολούθηση των κυβερνητικών δράσεων σε κεντρικό επίπεδο. Εάν δεν υπήρχε έλεγχος, κάποιοι κακόπιστοι θα έλεγαν ότι ο καθένας κάνει του κεφαλιού του, ενώ τώρα φαίνεται ότι υπάρχει συντονισμός” καλά θα κάνουν να κόψουν την παιδαριώδη προπαγάνδα. Φυσικά και πρέπει να ελέγχονται οι υπουργοί στην υλοποίηση του έργου τους από τον πρωθυπουργό και το Μαξίμου. Το πώς ελέγχθηκαν είναι το θέμα, και σ’ αυτό πειστική και σοβαρή απάντηση δεν δόθηκε.

ΠΗΓΗ