- Για τις κατά περίπτωση αποφάσεις έρευνας άλλων καταγγελιών
- Για τις αναγκαίες επιβραβεύσεις της προσφοράς άλλων δασκάλων εν καιρώ πανδημίας
Η διαφορετική αντιμετώπιση ορισμένων γεγονότων, άλλοτε ελπιδοφόρων κι άλλοτε θλιβερών και εξοργιστικών, όπως αυτό της Χαλκίδας, αν μη τι άλλο προκαλούν απορίες και ερωτηματικά στον κάθε συνειδητοποιημένο πολίτη. Δεν αμφιβάλω, για να μην υπάρξει παρεξήγηση, ότι το γεγονός στο οποίο αναφέρθηκα είναι κατακριτέο και ότι θα πρέπει τάχιστα να ολοκληρωθούν οι...
προβλεπόμενες από την νομοθεσία διαδικασίες για να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και όσοι ευθύνονται να υποστούν τις συνέπειες.Πέρα όμως από αυτό θεωρώ υποκριτικό να επικεντρώνεται η πλειονότητα των ΜΜΕ σ’ αυτό, σαν να είναι το μοναδικό κακό των ημερών μας…
Όλοι άλλωστε γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κι άλλες επώδυνες καταστάσεις και αναπάντητα από τους αρμοδίους ερωτήματα των πολιτών, αλλά και ολόκληρων κοινωνικών ομάδων. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή τί ακριβώς εξυπηρετεί η εμμονική πληροφόρηση -….εκατό φορές τη μέρα- για αυτονόητες και υποχρεωτικές ενέργειες του κρατικού μηχανισμού όπως: Ότι για το γεγονός «κινητοποιήθηκε αμέσως ο διοικητικός μηχανισμός της εκπαίδευσης και διατάχθηκε ένορκη διοικητική εξέταση» ή ότι με ανάρτησή της η κυρία υπουργός Παιδείας «επικοινώνησε με τον Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και ζήτησε να διερευνηθεί σε βάθος κάθε πτυχή της καταγγελίας»… Αναρωτιέμαι γιατί στα τόσα άλλα αιτήματα που τίθενται δεν υπάρχει ανάλογη ανταπόκριση δημοσιοποίησής τους, παρότι αυτά αφορούν στη ζωή και το μέλλον εκατομμυρίων συμπολιτών μας;
Σκεφτείτε πόσες άλλες έκνομες ενέργειες, περιστατικά και αποφάσεις καταγγέλλονται και η Πολιτεία από την μεριά της παραμένει …κουφή και τυφλή… Δεν ανταποκρίνεται ούτε καν στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της, για να κινήσει με τους ρυθμούς που απαιτούνται τις προβλεπόμενες διαδικασίες, ώστε να προκύψει εντός λογικής προθεσμίας ένα αποτέλεσμα, αυτό που θα ικανοποιεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα…
Σκεφτείτε ακόμη πόσοι και ποιοί επιστήμονες, αλλά κι άλλοι εργαζόμενοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, πολίτες γενικότερα του επαγγελματικού στίβου, των Τεχνών και του αθλητισμού, έχουν επιβραβευτεί από την Πολιτεία για την προσφορά τους; Μόνο κάπου κάπου και για ευνοήτους λόγους, η εξουσία σε όλα της τα επίπεδα «επιβραβεύει» συνήθως κάποιους «κολλητούς» της, για να χρησιμοποιήσω και μια συνήθη έκφραση της νεολαίας. Τους «παρασημοφορεί», ενώ παράλληλα τα περισσότερα ΜΜΕ τους «φορτώνουν» με ατέλειωτα εγκώμια, μεγιστοποιώντας την όποια προσφορά τους…
Σε όλους μας είναι γνωστά το απίστευτο έργο των γιατρών και όσων παλεύουν μαζί τους για την δημόσια υγεία και την αντιμετώπιση του θανατερού κορωνοϊού. Δεν γνωρίζω πραγματικά αν πέραν των αρχικών χειροκροτημάτων, έτυχαν και καμιάς άλλης επιβράβευσης κι εμείς οι απλοί πολίτες δεν την πληροφορηθήκαμε…
Θεωρώ εδώ υποχρέωσή μου να καταθέσω και τις δικές μου μικρές εμπειρίες στο ζήτημα της εκπαίδευσης.
Είχα την τύχη να με προσκαλέσουν κατά το πρώτο lockdown στο 1ο Νηπιαγωγείο Πολυγύρου, όπως συνέβη και χρόνια νωρίτερα με τάξεις των δημοτικών σχολείων του γενέθλιου τόπου, με την Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης, αλλά και αλλού (Αρναία κ.λπ.). Ανάπτυξα στους μαθητές ζητήματα που αφορούσαν στο νερό ως δημόσιο αγαθό, στις παραδοσιακές χρήσεις του (βλ. φωτ.), στα χρηστικά και αγροτικά εργαλεία του παρελθόντος και σ’ άλλα. Εντυπωσιάστηκα στην κυριολεξία από το έργο, την προσφορά και την ευαισθησία, «δόσιμο ψυχής» θα το έλεγα, των νηπιαγωγών Θεανώς Βασιλειάδου-Λιάμπα και Μαρίας Παρδάλη, που οργάνωσαν την εκδήλωση.
Οι ερωτήσεις και οι παρεμβάσεις των μικρών μαθητών αποτελούσαν για μένα μια ακόμη έκπληξη. Ήταν ολοφάνερη όσο και συγκινητική η «δίψα» τους για μάθηση. Κι αυτή δεν την προκαλούσαν ούτε οι τσιότρες, ούτε τα παγούρια, ούτε οι τοπικές μπούκλες για νερό, παρά μόνο η ώθηση και το κέντρισμα του ενδιαφέροντος από τους δασκάλους τους.
Είχα ακόμη την δυνατότητα να συγκρίνω αυτές τις δράσεις με αντίστοιχες στη Ν. Κορέα, καθώς εκεί διαμένει με τους γονείς του και παρακολουθεί μαθήματα στο δημόσιο νηπιαγωγείο ο εγγονός μας. Αναρτώ μερικές σχετικές φωτογραφίες, όπως αυτή στην οποία φαίνονται τα μικρά Κορεατάκια - κι ανάμεσά τους κι ένα Ελληνάκι - παίρνουν μέρος σε «διαγωνισμό» …μαγειρικής! Ο παραλληλισμός με έκανε να νιώσω πραγματικά αισθήματα ευγνωμοσύνης για τους άξιους εκπαιδευτικούς μας που καταφέρνουν, μέσα σε πολύ δυσμενέστερες συνθήκες, να επιτελούν σημαντικό έργο!
Ποιός όμως θα νοιαστεί γι’ αυτούς, πότε θα επιβραβευτούν ώστε να γενικευτούν τέτοιες πρωτοπόρες και χρήσιμες δράσεις; Φοβάμαι ότι …κανείς και ποτέ! Και μακάρι να κάνω λάθος…
Πολύγυρος 31-1-2021
Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης
Αρχιτέκτων, π. πρόεδρος του ΤΕΕ/τΚΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου