«Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει»

powered by Agones.gr - livescore

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Στη μνήμη του Νίκου Αικατερινάρη (1944 – 1977)

Στη μνήμη του αδελφού μου Νίκου Αικατερινάρη (1944 – 1977)

Τον Νίκο τον κρατώ μέσα μου, με τον νου και την καρδιά, γιατί σπάνια υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Άδολοι, ειλικρινείς, όμορφοι και λεβέντες.
Καθώς συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από τότε που «έφυγε», επιλέγω ένα από τα αφιερώματα,  που γράφηκαν κατά καιρούς για ‘κείνον. Δημοσιεύθηκε στο «Ενημερωτικό δελτίο» του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ), στις 6 Ιουλίου του 1987, όταν συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από εκείνη την αποφράδα ημέρα της απώλειάς του. Το έγραψε, πριν τριάντα  χρόνια, ο...
Στέφανος Ιωακειμίδης,  ένας από τους συναγωνιστές του αδελφού μου, το ίδιο και εκείνος ταλαιπωρημένος και καταδικασμένος στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας. Υπήρξε και παραμένει και τώρα διαχρονικός φίλος από τα μαθητικά μας  χρόνια στο Ε΄ Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης και τα ύστερα στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ένας σπάνιος άνθρωπος και μάχιμος πολίτης. Τον ευχαριστώ, γιατί μετά τη σημερινή τηλεφωνική επικοινωνία μας η συναίνεσή του για αναδημοσίευση του κειμένου, ήταν μια διέξοδος στη μεγάλη συναισθηματική μου φόρτιση :
«Ο Νίκος γεννήθηκε στον Πολύγυρο το 1944 και τελείωσε πολιτικός μηχανικός στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης του ΑΠΘ. Δούλεψε ως μελετητής στη Θεσσαλονίκη.
               Γιός οικογένειας της οποίας οι αγωνιστικές παραδόσεις ξεκινούν από την επανάσταση του 1821 στη Χαλκιδική, περνούν στο κίνημα της Χαλκιδικής του 1854 και φτάνουν στην Εθνική Αντίσταση, ο Νίκος πολύ νωρίς επέλεξε τον χώρο της Αριστεράς. Μέλος της νεολαίας ΕΔΑ από το 1960 κι αργότερα στέλεχος του «Συνδέσμου Μπέρτραντ  Ράσσελ» και της «Νεολαίας Λαμπράκη. Υπήρξε μέλος του τελευταίου πριν τη δικτατορία Γραφείου Σπουδάζουσας των Λαμπράκηδων.
               Αγωνίστηκε από την πρώτη στιγμή κατά της δικτατορίας, μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜ, συνελήφθη και βασανίστηκε σκληρά. Τα άγρια βασανιστήρια (ηλεκτροσόκ, πολλές εικονικές εκτελέσεις κ. ά.) υποσκάψανε για πάντα την υγεία του.
Ο Νίκος ήταν άνθρωπος και αγωνιστής με έντονο προβληματισμό και αγωνία για την κρίση της Αριστεράς. Συμμετείχε στις προσπάθειες αμέσως μετά την αντιπολίτευση, στη Θεσσαλονίκη, για την ανασυγκρότηση της ΕΔΑ. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής πόλης και του Γραφείου πόλης της ΕΔΑ Θεσσαλονίκης μέχρι το θάνατό του, στις 3 Ιουλίου 1977.
Ο Νίκος, άνθρωπος και αγωνιστής ολοκληρωμένος, κέρδιζε την αγάπη και την εκτίμηση όσων τον γνώριζαν. Απλός, χαμογελαστός και φίλος με όλους, δουλευτής πρόσφερε πάντα τις υπηρεσίες του στο κίνημα, γι’ αυτό και στη σύντομη ζωή του έχει να επιδείξει πλούσια συνεισφορά, στους αγώνες του λαού μας για την ειρήνη, τη δημοκρατία, το σοσιαλισμό.
Ο Νίκος, όμορφος και ευγενικός, διακρινόταν πάντα για την απλότητα και την σεμνότητά του. Ο πρόωρος και άδικος χαμός του, άφησε για όσους τον γνώρισαν, συνεργάστηκαν μαζί του , για τους δικούς του και τους συναγωνιστές του ένα μεγάλο κενό. Θα τον θυμούνται πάντα και θ’ αγωνίζονται για τα ιδανικά που τόσο άδολα τίμησε στη σύντομή ζωή του.
Ιδιαίτερα σήμερα σε εποχή φθοράς αξιών και ιδεών, στάση ζωής και ήθος σαν του Νίκου είναι πνοή ελπίδας και έμπνευσης».

Γιάννης Κ. Αικατερινάρης
Αρχιτέκτων
π. πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Κ. Μακεδονίας









Δεν υπάρχουν σχόλια: