«Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει»

powered by Agones.gr - livescore

Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΟΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΑ 4 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΜΟΥΔΑΝΙΑ - ΠΟΤΙΔΑΙΑΣ

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Του Γιάννη Μαγκριώτη
Το τμήμα αυτό, οι κάτοικοι της περιοχής, το ονόμασαν λαιμητόμο, γιατί εκτός από την απίστευτη ταλαιπωρία των διερχόμενων οδηγών και επισκεπτών του πρώτου ποδιού, κάθε Καλοκαίρι είχε πολλά ατυχήματα, μερικά από αυτά, δυστυχώς, είχαν και απώλειες ζωών, κυρίως νέων.
Το μεγάλο αυτό πρόβλημα, επιχείρησε να...
λύση η κυβέρνηση το 2006, με την δημοπράτηση του έργου, από την Εγνατία ΑΕ.
Και τότε άρχισε, από τοπικούς παράγοντες, που είχαν επιχειρηματικό συμφέρον να παραμείνει ο δρόμος, όπως ήταν, το γνωστό παιχνίδι των προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας, με αίολα, ως συνήθως επιχειρήματα.
Η βιομηχανία των προσφυγών στο ΣτΕ, για ανύπαρκτους συνήθως λόγους, μαζί με τις καθυστερήσεις, από τα δικαστήρια και από τους κατόχους των οικοπέδων προς απαλλοτρίωση, για να πάρουν πιο μεγάλες αποζημιώσεις, είναι δυο από τους βασικούς λόγους των μεγάλων καθυστερήσεων των δημοσιών έργων, των αυξήσεων, λόγω καθυστερήσεων, του κόστους κατασκευής και πολλές φορές των ακυρώσεων, των έργων.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση το 2006, μετά την προσφυγή στο ΣτΕ, εγκατέλειψε την προσπάθεια, αξιοποιώντας τους πόρους σε άλλα έργα, που ήταν ώριμα.
Μετά δυο χρόνια, το ΣτΕ, απέρριψε και την νέα προσφυγή και το 2010 η Εγνατία ετοίμασε την νέα δημοπράτηση, αφού η τότε κυβέρνηση εξασφάλισε και πάλι την χρηματοδότηση.
Τα «κακώς εννοούμενα Ιδιωτικά», τοπικά συμφέροντα, έκαναν και νέα προσφυγή, πιστεύοντας, ότι και η νέα καθυστέρηση, θα οδηγούσε και πάλι, στην εγκατάλειψη του έργου.
Όμως, αυτή την φορά έχασαν, παρ’ ότι πέτυχαν μια νέα καθυστέρηση στην δημοπράτηση, κατά δυο περίπου χρονιά.
Έχασαν και πάλι την προσφυγή στο ΣτΕ και η Εγνατία ΑΕ ετοίμασε, την δημοπράτηση και πάλι.
Παράλληλα, οργανώσαμε δυο λαϊκές συνελεύσεις στην περιοχή, για να συζητήσουμε τις ενστάσεις των τοπικών επιχειρηματιών και να τους πείσουμε να σταματήσουν, τις προσφυγές.
Αναθέσαμε και στο ΤΕΕ τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας, να διερευνήσει την δυνατότητα, άλλης όδευσης, του αυτοκινητόδρομου.
Όμως, όλα τα δεδομένα, κατέληγαν στην αρχική χάραξη, ως την μοναδική επιλογή.
Το περίεργο είναι, ότι εκτός από μερικούς τοπικούς πολιτικούς, οι περισσότεροι, ενώ στις κατ’ ίδιαν συζητήσεις μας έλεγαν προχωρήστε, μπροστά στους επιχειρηματίες, στην δημόσια διαβούλευση, έλεγαν τα αντίθετα.
Και πάλι όμως, υπήρξε και τρίτη προσφυγή στο ΣτΕ, για αρχαία αυτή τη φορά, στο τελευταίο χιλιόμετρο, πριν την γέφυρα της Ποτιδαίας.
Ο κίνδυνος ματαίωσης του έργου, ήταν ορατός, αφού το ΣτΕ και πάλι έβγαλε προσωρινά ασφαλιστικά μέτρα και δεν επέτρεψε και την τρίτη προσπάθεια, δημοπράτησης του έργου.
Όμως, αυτή φορά η Εγνατία ΑΕ, έχοντας την απόλυτη υποστήριξη της κυβέρνησης, αφαίρεσε το τελευταίο χιλιόμετρο, που δέσμευσε το ΣτΕ και δημοπράτησε τα ελεύθερα, από τις δυο πρώτες προσφυγές, 4 χιλιόμετρα.
Το έργο εντάχθηκε, στο ΕΣΠΑ του Υπουργείου Υποδομών, στις 11/4/2012 και ήταν, έτοιμο για δημοπράτηση.
Οι διπλές εκλογές του Μάη και του Ιούνη, του 2012, έφερε νέες καθυστερήσεις.
Ευτυχώς, η νέα κυβέρνηση δεν καθυστέρησε και δημοπράτησε το έργο στις 21/8/2012.
Αν και υπήρξε αρκετή καθυστέρηση στη υπογραφή της σύμβασης, με την εταιρεία που κέρδισε το διαγωνισμό, η κατασκευή του άρχισε μέσα στο 2013, με χρόνο ολοκλήρωσης, τους 36 μήνες.
Μια νέα καθυστέρηση υπήρξε, κατά την διάρκεια της κατασκευής, λόγω αδυναμίας από την οικονομική κρίση, του ανάδοχου, να συνεχίσει τις εργασίες.
Αντικαταστάθηκε, όπως ορίζει ο νόμος, από άλλο ανάδοχο και το έργο, επιτέλους ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε, σε χρήση σήμερα.
Το 2013 το ΣτΕ, εξέτασε την νέα προσφυγή, για τα αρχαία στο τελευταίο χιλιόμετρο, άλλα δυστυχώς έβγαλε την απόφαση μετά 3 χρόνια και ήταν και πάλι, απορριπτική.
Η κυβέρνηση, έπρεπε να εξασφαλίσει τους πρόσθετους πόρους, για να προχωρήσει η Εγνατία ΑΕ ,στην άμεση δημοπράτηση και του τελευταίου χιλιομέτρου και λογικά η κατασκευή του, θα μπορούσε, μέχρι το τέλος του 2017, να είχε τελειώσει.
Δυστυχώς, αυτό δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα, παρ’ ότι το ποσό, είναι πολύ μικρό.
Έγραψα, όλες αυτές τις λεπτομέρειες, για να τονίσω, ότι το κράτος δικαίου στην χώρα μας, δίνει την δυνατότητα στους πολίτες να διεκδικήσουν, στις περιπτώσεις των δημοσιών έργων, τα ατομικά τους συμφέροντα.
Όμως, λόγω της ευαισθησίας, που έχουν τα δημόσια έργα, με τον χρόνο και τις ρήτρες των συμβάσεων τους, πολλές φορές γίνεται κατάχρηση των ένδικων μέσων.
Δυστυχώς, μερικές φορές το «κακώς εννοούμενο Ιδιωτικό συμφέρον», πλήττει το δημόσιο συμφέρον, με καταστροφικά, πολλές φορές αποτελέσματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: