«Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει»

powered by Agones.gr - livescore

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Η πολιτική ως απάντηση

Τι άφησε πίσω της , ως προβληματισμό για τα ελληνικά πράγματα, η πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση στη μακρινή Αμερική ;
Οι ομοιότητες είναι προφανείς. Δεν θα ρισκάρω να προβλέψω  αν ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Αμερικής θα είναι χειρότερος από την ηττημένη ανθυποψήφια του αλλά με απασχολεί ότι πολλά από τα στοιχεία της αμερικανικής προεκλογικής περιόδου προσιδιάζουν με αυτά της...
δημόσιας ελληνικής (και συχνά και ευρωπαϊκής ) πολιτικής πραγματικότητας:
Όπως κι εκεί έτσι κι εδώ ένας νέος δημόσιος λόγος χωρίς μέτρο , χωρίς στιβαρά επιχειρήματα , χωρίς αιδώ, με επικίνδυνες υπεραπλουστεύσεις και παράλογους συμψηφισμούς  και ενίοτε χυδαίος εκφέρεται  στο κοινό βίο μας. Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει χωρίς συνέπειες, χωρίς να χρειάζεται να αποδείξει τα λεγόμενα του.
Ένας νέος τρόπος πολιτεύεσθαι , πολλές φορές με βίαια στοιχεία , που εχθρεύεται τα πάντα και επιχειρεί άγαρμπα να κατακρημνίσει δήθεν το παλιό κατεστημένο, ήταν βασικό στοιχείο που επικράτησε πριν (και) από την ελληνική εκλογική μάχη , από την οποία προέκυψε η προτελευταία Ελληνική Κυβέρνηση. Οι αγανακτισμένοι , οι υβριστές και οι φωνακλάδες ακουγόταν σαφώς δυνατότερα από τις λογικές φωνές και από οποιονδήποτε επιχειρούσε να ορθοτομήσει στην πολιτική συζήτηση και να συντάξει πολιτικό λόγο.
Ένα ρεύμα πρωτοφανούς λαϊκισμού σκέπασε (και σκεπάζει) όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου σε βαθμό που η πολιτική αυτή τάση να αναδείξει σύγχρονους ταγούς που , υπό άλλες προϋποθέσεις, δεν θα έκανε ποτέ αποδεκτούς η ελληνική κοινωνία για να την εκπροσωπούν σε όλα τα επίπεδα. Σύγχρονοι πολιτικοί ταυτίστηκαν συχνά με την οχλοκρατία ,την τάισαν και τους τάισε και τελικά  τους ανέβασε σε υψηλότατους θώκους. Και αυτοί , όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα , την πρόδωσαν, αντιλαμβανόμενοι πως άλλο οι ιδέες και άλλο η πράξη, άλλο η (πάνω και κάτω) πλατεία της Βουλής και άλλο τα έδρανα εντός αυτής.
Η ελληνική κοινωνία , την ώρα που ήρθε ο λογαριασμός από το φαγοπότι της Μεταπολίτευσης , αναζήτησε εύκολες και απλουστευμένες λύσεις , λοιδόρησε την παραδοσιακή πολιτική , απέκρουσε το συνηθισμένο αφήγημα της κρατούσας πολιτικής τάξης , αντιστάθηκε σθεναρά αλλά και ασύντακτα  στα κακώς κείμενα της ελληνικής πολιτείας, εξουδετερώνοντας συχνά (εκτός από προσωπικότητες)  ακόμα και σημαντικότατους θεσμούς οι οποίοι στεκόταν εμπόδιο στην εγκαθίδρυση της «Λαϊκής Δημοκρατίας» που κάποιοι ονειρεύονταν για την Ελλάδα  . Οι ανόητοι λαϊκιστές της μνημονιακής περιόδου (ήταν οι ίδιοι με αυτούς που τα καλά χρόνια φώναζαν και διεκδικούσαν ακόμα περισσότερα από το πτωχευμένο Κράτος) ως ανάξιοι τιμητές των πάντων πρόσφεραν πλουσιοπάροχα την πολιτική τους αιγίδα στον (ενίοτε δικαίως) αγανακτισμένο πληθυσμό. Δεν τους συγκρατούσαν , δεν τους έδιναν τροφή για σκέψη , τους εξαγρίωναν ακόμη περισσότερο. Τα αποτελέσματα αυτής της συμπεριφοράς είναι γνωστά . Χαμένα χρόνια για την ανάκαμψη της Ελλάδας, στείρα αντιπολίτευση, πολιτική απάτη και αυταπάτη, περαιτέρω φτωχοποίηση πολιτών και επιχειρήσεων.
Όχι , στην Ελλάδα δεν ήταν όλα καλώς καμωμένα. Μεγάλο μέρος του πολιτικού μας συστήματος (ομού με τμήμα της ελληνικής κοινωνίας) ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση. Οι ακραίοι βρίσκουν έδαφος και προχωρούν στον προθάλαμο της εξουσίας. Ποια όμως μπορεί να είναι η απάντηση;  Προπηλακισμοί , ύβρεις , συνθήματα , κρεμάλες και απαξίωση ή πολιτικά επιχειρήματα , ειλικρίνεια , άριστη επιλογή προσώπων; Η πρώτη επιλογή μας οδηγεί σε πολιτική ζούγκλα και εγγυάται την χειροτέρευση των πραγμάτων. Η δεύτερη επιλογή είναι πιθανό να παράξει αποτελέσματα και να δώσει μια τελευταία ευκαιρία στη Χώρα.
Η πολιτική δημιούργησε το πρόβλημα . Η πολιτική οφείλει και μπορεί να το λύσει.
Τα υπόλοιπα είναι επικίνδυνοι ακροβατισμοί που ιστορικά οδήγησαν σε εθνικά αδιέξοδα.
Στέλιος Βαλιάνος
Αντιπρόεδρος Περιφερειακού
Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας-

Δικηγόρος