Τότε που όλα ήταν διαφορετικά, τα τοπικά έθιμα διατηρούσαν ακόμη την αυθεντικότητά τους και οι κοινωνικές σχέσεις ήταν ανθρώπινες, παρά τις δύσκολες συνθήκες και τα νωπά τραύματα της μετεμφυλιοπολεμικής Ελλάδας…
Τότε που η περιορισμένη πληροφόρηση για το τι συμβαίνει στον ευρύτερο χώρο (σημ. Η τηλεόραση ανύπαρκτη και τα ραδιόφωνα αγαθό των ολίγων) είχε και το θετικό αντίκτυπό της. Γλύτωνε την τοπική κοινωνία από τις «εμπνεύσεις» των κατά καιρούς δημοτικών αρχόντων, που ωθούσαν σε αλλοιώσεις του χαρακτήρα των Απόκρεω και σε «κακές» αντιγραφές (απομιμήσεις) εκδηλώσεων άλλων πόλεων, που είχαν διαφορετικά πληθυσμιακά και οικονομικά μεγέθη, αλλά και παράδοση σε...
θεσμούς, όπως για παράδειγμα είναι οι αποκριάτικες παρελάσεις με άρματα…
Έτσι η μεταφορά ξένων και άσχετων με την τοπική παράδοση εκδηλώσεων, με την «συμβολή» και άλλων θεσμών (σημ. Απαγορεύσεις ορισμένων εκδηλώσεων διότι χαρακτηρίζονταν ως …«ειδωλολατρικού» χαρακτήρα ή …άσεμνες λόγω των θαυμάσιων «άσογων»-σκωπτικών τραγουδιών) περιθωριοποιούσε -μέχρι που εξαφάνιζε- τα τοπικά αυθεντικά έθιμα, όπως για παράδειγμα το «Γαϊτανάκι» στα Κότσαλα (κάτω πλατεία) ή οι οργανοπαίκτες που γέμιζαν με νότες δρόμους, πλατείες και καφενεία… Το κέφι, τα μασάλια, ο χορός και τα τραγούδια περίσσευαν!
Τα γράφω όλα αυτά, δηλώνοντας ότι δεν είμαι λάτρης της παρελθοντολογίας, αλλά από την άλλη μεριά υποστηρίζω το αυθεντικό της παράδοσης και ό, τι νεωτερικό θα φέρει πνοή στην πόλη και θα επιμορφώσει δημότες και επισκέπτες της. Και εδώ δεν μπορώ παρά να επαινέσω την πρωτοβουλία του Συλλόγου των εικαστικών, που προχώρησαν στην αντιγραφή, σε μεγάλες αφίσες, και στην ανάρτηση σε εμφανή σημεία του κεντρικού δρόμου του Πολυγύρου επιλεγμένων έργων της Ρώσικης πρωτοπορίας. Τέτοιες εκδηλώσεις και δράσεις, χρήσιμες και με περιορισμένο κόστος, θα μπορούσαν να γίνουν πολλές. Τόλμη και φαντασία χρειάζεται!
Τελειώνοντας θα δανειστώ δύο αποφθέγματα του Νομπελίστα ποιητή μας Γιώργου Σεφέρη ( 1900-1971) που σχετίζονται με όσα παραπάνω γράφω: «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον» και «Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί».
Πολύγυρος 12-3-2016
Γιάννης Κύρκου Αικατερινάρης
1 σχόλιο:
Στο πλατάνι του κουρού αραδίζντι κουτουρού.την ωρα που συνάνθρωποι μας βρίσκονται μέσα στη λάσπη και νηστικοί κατω υπο αθλιες συνθήκες.Χωρίς τη θέληση τους.Απλά το σύστημα που σας εκφράζει τους εφερε σ'αυτη την κατάσταση.
Δημοσίευση σχολίου