Του Χρήστου Καραστέργιου
Στην έρευνα για τους αγωνιστές της επανάστασης του 1821 από την Ιερισσό και γενικότερα από τη Χαλκιδική, σταθήκαμε τυχεροί και ανακαλύψαμε αρχεία που αναφέρονται σ΄ αυτούς, από τους φακέλους της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας και από τα Γ.Α.Κ της Αθήνας.
Τα ντοκουμέντα αυτά τώρα γίνονται γνωστά και ουσιαστικά ξαναγράφουν την ιστορία της Ιερισσού και της Χαλκιδικής.
ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΜΙΑΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ ΙΕΡΙΣΣΙΩΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 1821...
Η ΗΡΩΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΒΛΑΧΟΜΙΧΑΛΗ
Από την Ε.Β.Ε
Αναφέρονται στους Οπλαρχηγούς:
α) Ολύμπιο Βλαχομιχάλη, λοχαγό
Η καταγωγή του ήταν από την Φτέρη του Ολύμπου.
Την εποχή της επανάστασης του 1821 διέμενε στην Ιερισσό.
Σε έγγραφα του γιου του Αθανασίου Βλαχομιχάλη μαθαίνουμε ότι ήταν από τους αρχηγούς της επανάστασης στην Χαλκιδική. Ξεκίνησε τον αγώνα με τον Εμμανουήλ Παππά και μετά την καταστολή της επανάστασης στη Κασσάνδρα και στο Άγιο Όρος συνέχισε τον αγώνα στη Νότια Ελλάδα.
β) Αθανάσιο Βλαχομιχάλη, λοχαγό
Γιος του Ολύμπιου Βλαχομιχάλη γεννημένος και εγκατεστημένος στην Ιερισσό. Μετά από τις μάχες στη Κασσάνδρα και στο Άγιο Όρος κατέφυγε το 1822 στη Νότια Ελλάδα. Πολέμησε ηρωικά σε πολλές μάχες εναντίων των Τούρκων και γέρος πια, πούλησε τα υπάρχοντά του για την επανάσταση του Τσαμή Καρατάσσου το 1854 στη Χαλκιδική. Είναι ο αξιωματικός που μπήκε στον Πολύγυρο και κατατρόπωσε τους Τούρκους στον Καβρόλακα και στα Βράσταμα. Η πατρίδα τον τίμησε με το Αργυρό Αριστείο για την προσφορά του.
Γιος του Ολύμπιου Βλαχομιχάλη γεννημένος και εγκατεστημένος στην Ιερισσό. Μετά από τις μάχες στη Κασσάνδρα και στο Άγιο Όρος κατέφυγε το 1822 στη Νότια Ελλάδα. Πολέμησε ηρωικά σε πολλές μάχες εναντίων των Τούρκων και γέρος πια, πούλησε τα υπάρχοντά του για την επανάσταση του Τσαμή Καρατάσσου το 1854 στη Χαλκιδική. Είναι ο αξιωματικός που μπήκε στον Πολύγυρο και κατατρόπωσε τους Τούρκους στον Καβρόλακα και στα Βράσταμα. Η πατρίδα τον τίμησε με το Αργυρό Αριστείο για την προσφορά του.
γ) Κωνσταντίνος Βλαχομιχάλης, εκατόνταρχος
Γιος του Ολύμπιου Βλαχομιχάλη και αδελφός του Αθανασίου
Έχει κοινή πορεία πάνω- κάτω με τον αδελφό του. Σε έγγραφα τονίζει την Ιερισσιώτικη καταγωγή του.
Η πατρίδα τον τίμησε για τους αγώνες και τον ηρωισμό του με το Αργυρό Αριστείο. Ανάμεσα σε αυτούς που εισηγήθηκαν
την τιμητική αυτή διάκριση, είναι ο Στρατηγός Μακρυγιάννης και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης.
Η πατρίδα τους τίμησε εν ζωή, παραμένει να τους τιμήσει η ιδιαίτερη πατρίδα τους, η Ιερισσός που γι ´ αυτήν πολέμησαν!
Αξίζει να προσπαθήσετε την ανάγνωση των εγγράφων!
Γιος του Ολύμπιου Βλαχομιχάλη και αδελφός του Αθανασίου
Έχει κοινή πορεία πάνω- κάτω με τον αδελφό του. Σε έγγραφα τονίζει την Ιερισσιώτικη καταγωγή του.
Η πατρίδα τον τίμησε για τους αγώνες και τον ηρωισμό του με το Αργυρό Αριστείο. Ανάμεσα σε αυτούς που εισηγήθηκαν
την τιμητική αυτή διάκριση, είναι ο Στρατηγός Μακρυγιάννης και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης.
Η πατρίδα τους τίμησε εν ζωή, παραμένει να τους τιμήσει η ιδιαίτερη πατρίδα τους, η Ιερισσός που γι ´ αυτήν πολέμησαν!
Αξίζει να προσπαθήσετε την ανάγνωση των εγγράφων!
Παναγιώτης Χριστοδούλου Γραφίδης
Στην έρευνα για τους αγωνιστές της επανάστασης του 1821 από την Ιερισσό και γενικότερα από τη Χαλκιδική, σταθήκαμε τυχεροί και ανακαλύψαμε αρχεία που αναφέρονται σ΄ αυτούς, από τους φακέλους της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας και από τα Γ.Α.Κ της Αθήνας. Όλα αυτά αναφέρονται όμως σε αγωνιστές που στάθηκαν τυχεροί και έμειναν ζωντανοί από τις μάχες τις οποίες έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια της επανάστασης. Το σύνολο των μαχητών που έδωσαν τη ζωή τους παραμένουν ανώνυμοι και οι περισσότεροι θα παραμείνουν ανώνυμοι για πάντα.
Ο Ιερισσιώτης οπλαρχηγός Αστερίου Πέτρου γράφει:"1824} Μετέβηκα στα Ψαρά, με τριάντα περίπου στρατιώτες, συγγενείς και συμπατριώτες μου, όπου οκτώ σκοτώθηκαν και έντεκα αιχμαλωτίστηκαν..." & 1825. Στο Νεόκαστρο ή Σκινόλακα όπου έπεσαν εκεί τρεις από τους συγγενείς μου πολεμώντας κατά τον Ιμπραήμ Πασά...". Όλοι αυτοί θα παραμείνουν ανώνυμοι αγωνιστές της ελευθερίας.
Από τους λίγους που έχουμε την τύχη να μάθουμε το όνομα και τον τόπο που φονεύθηκαν είναι ο Ιερισσιώτης αγωνιστής και Αξιωματικός Γεώργιος Χριστοδούλου Γραφίδης. Σας παραθέτω το παρακάτω έγγραφο που σώζει ο επίσης αγωνιστής του 1821 αδελφός του, Παναγιώτης Γραφίδης:
Από τους λίγους που έχουμε την τύχη να μάθουμε το όνομα και τον τόπο που φονεύθηκαν είναι ο Ιερισσιώτης αγωνιστής και Αξιωματικός Γεώργιος Χριστοδούλου Γραφίδης. Σας παραθέτω το παρακάτω έγγραφο που σώζει ο επίσης αγωνιστής του 1821 αδελφός του, Παναγιώτης Γραφίδης:
«Ο κ. Παναγιώτης Χριστοδούλου Γραφίδης Μακεδών από την Ερισσόν, κάτοικος ήδη των Αθηνών, υπηρέτησε στρατιωτικός τη πατρίδα καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνος υπό την οδηγία του αρχηγούντος τότε Καρατάσσου κι άλλων μετά τούτου οπλαρχηγών.
Βρέθηκε στη Κάρυστο και στη Χίο υπό τον αρχηγό Φαβιέ, στο Τρίκερι και σε άλλες επίσημες θέσεις μετά του αρχηγού Καραϊσκάκη, στην Αράχοβα και τη πολιορκία των Αθηνών, πολεμώντας ανδρείως όπου κι αν βρέθηκε και διατήρησε πάντοτε ευπείθεια στους αρχηγούς του.
Φέρθηκε με τίμια διαγωγή. Στερήθηκε στο πόλεμο έναν αδελφό του ανδρείο επίσης στρατιωτικό και έχοντα στρατιωτικά διπλώματα, που ονομάζονταν Γεώργιος Χριστοδούλου Γραφίδης. Πληγώθηκε στη Κάρυστο και φονεύθηκε υπό τις διαταγές του Φαβιέ.
Του δίνεται η παρούσα απόδειξη χάρη της αλήθειας!
Βρέθηκε στη Κάρυστο και στη Χίο υπό τον αρχηγό Φαβιέ, στο Τρίκερι και σε άλλες επίσημες θέσεις μετά του αρχηγού Καραϊσκάκη, στην Αράχοβα και τη πολιορκία των Αθηνών, πολεμώντας ανδρείως όπου κι αν βρέθηκε και διατήρησε πάντοτε ευπείθεια στους αρχηγούς του.
Φέρθηκε με τίμια διαγωγή. Στερήθηκε στο πόλεμο έναν αδελφό του ανδρείο επίσης στρατιωτικό και έχοντα στρατιωτικά διπλώματα, που ονομάζονταν Γεώργιος Χριστοδούλου Γραφίδης. Πληγώθηκε στη Κάρυστο και φονεύθηκε υπό τις διαταγές του Φαβιέ.
Του δίνεται η παρούσα απόδειξη χάρη της αλήθειας!
24 φεβρουαρίου 1843
Αθήνα
Αθήνα
Κανέλος Δεληγιάννης, Τσάμης Καρατάσος, Δημήτριος Πλαπούτας, Βλαχόπουλος και Πανούσος Νοταράς».
ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΙΕΡΙΣΣΙΩΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΟΥ 1821,
ΙΩΑΝΝΗ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
1821. Μετά την ηρωική επανάσταση στην Χαλκιδική και τον επόνειδο "Χαλασμό", χιλιάδες Χαλκιδικιώτες βρήκαν φιλοξενία στα νησιά του Αιγαίου, κυρίως στις Σποράδες, και στη Νότια Ελλάδα. Από εκεί συνέχισαν τον Αγώνα.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Ιερισσιώτης αγωνιστής, Ιωάννης Θεολόγου.
Το 1846 οι οπλαρχηγοί Άγγελος Στεργίου, Αναστάσιος Χιμευτός, Αθανάσιος Χαλκιώτης, Αθανάσιος Σαραφιανός και ο Ιερισσιώτης λοχαγός Αθανάσιος Βλαχομιχάλης, βεβαιώνουν με έγγραφό τους που βρίσκεται στην ΕΒΕ τη συμμετοχή του Ιωάννη Θεολόγου στην επανάσταση του 1821.
Με αυτό το έγγραφο μαθαίνουμε ότι ο Ιωάννης Θεολόγου πολέμησε από την αρχή της επανάστασης με τον Εμμανουήλ Παππά στη ΒΑ Χαλκιδική και αργότερα στη Κασσάνδρα. Με την καταστολή της επανάστασης στη Χαλκιδική, συνέχισε τον αγώνα πολεμώντας εναντίων των Οθωμανών στον Ευρωπό στα Βρυσάκια, στο Τρίκερι εναντίον του Μαχμούτ Πασά, το 1823 στη Σκιάθο στο χαλασμό του Τουρκικού στόλου του Τοπάλ πασά, πολέμησε εναντίον του Ιμπραήμ στον Σχινόλακκα στο Νεόκαστρο, στην Αταλάντη, και ξανά στο Τρίκερι. Βρέθηκε στο τάγμα του Ιερισσιώτη Αθανασίου Βλαχομιχάλη και αργότερα ως λοχίας στο τάγμα του Ι. Χιμευτού. Εγκαταστάθηκε κι αυτός, όπως και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας Χαλκιδικιώτες, στην Αταλάντη όπου και απεβίωσε.
1821. Μετά την ηρωική επανάσταση στην Χαλκιδική και τον επόνειδο "Χαλασμό", χιλιάδες Χαλκιδικιώτες βρήκαν φιλοξενία στα νησιά του Αιγαίου, κυρίως στις Σποράδες, και στη Νότια Ελλάδα. Από εκεί συνέχισαν τον Αγώνα.
Ένας από αυτούς ήταν και ο Ιερισσιώτης αγωνιστής, Ιωάννης Θεολόγου.
Το 1846 οι οπλαρχηγοί Άγγελος Στεργίου, Αναστάσιος Χιμευτός, Αθανάσιος Χαλκιώτης, Αθανάσιος Σαραφιανός και ο Ιερισσιώτης λοχαγός Αθανάσιος Βλαχομιχάλης, βεβαιώνουν με έγγραφό τους που βρίσκεται στην ΕΒΕ τη συμμετοχή του Ιωάννη Θεολόγου στην επανάσταση του 1821.
Με αυτό το έγγραφο μαθαίνουμε ότι ο Ιωάννης Θεολόγου πολέμησε από την αρχή της επανάστασης με τον Εμμανουήλ Παππά στη ΒΑ Χαλκιδική και αργότερα στη Κασσάνδρα. Με την καταστολή της επανάστασης στη Χαλκιδική, συνέχισε τον αγώνα πολεμώντας εναντίων των Οθωμανών στον Ευρωπό στα Βρυσάκια, στο Τρίκερι εναντίον του Μαχμούτ Πασά, το 1823 στη Σκιάθο στο χαλασμό του Τουρκικού στόλου του Τοπάλ πασά, πολέμησε εναντίον του Ιμπραήμ στον Σχινόλακκα στο Νεόκαστρο, στην Αταλάντη, και ξανά στο Τρίκερι. Βρέθηκε στο τάγμα του Ιερισσιώτη Αθανασίου Βλαχομιχάλη και αργότερα ως λοχίας στο τάγμα του Ι. Χιμευτού. Εγκαταστάθηκε κι αυτός, όπως και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας Χαλκιδικιώτες, στην Αταλάντη όπου και απεβίωσε.
Ένα ενδιαφέρον έγγραφο Ιερισσιώτη Αγωνιστή του 1821 είναι και το παρακάτω!
Είναι του Γεώργιου Δημητρίου ή Κοτρώνη.
Το 1846 οι οπλαρχηγοί Αθανάσιος Χαλκιώτης, Ιωάννης Καρπούζης, ο Αναστάσιος Χιμευτός κ.α, βεβαιώνουν ότι ο Γεώργιος Κοτρώνης πολέμησε γενναία στα Μαντεμοχώρια και στη συνέχεια στη Κασσάνδρα. Με τη λήξη της επανάστασης στη Χαλκιδική, αντί να κατευθυνθεί νότια, όπως το σύνολο των Χαλκιδικιωτών, συνέχισε τον Αγώνα υπό τις διαταγές του Καρατάσου στη Νάουσα της Μακεδονίας. Στη συνέχεια τον Ιούνιο του 1822 βρέθηκε να πολεμά στο Κομπότι της Άρτας. Τον ίδιο χρόνο πήρε μέρος στην απόκρουση της Α' πολιορκίας του Μεσσολογγίου από τους Τούρκους, πολέμησε επίσης στα Βρυσάκια, στο Τρίκερι, στη Σκιάθο, στον Σχινόλακα εναντίον του Ιμπραήμ και σε πολλές ακόμα μάχες. Εγκαταστάθηκε στη Σκάλα της Αταλάντης όπου και απεβίωσε το 1865.
Οι αγώνες του περιμένουν να δικαιωθούν στη πατρίδα του την Ιερισσό!
Είναι του Γεώργιου Δημητρίου ή Κοτρώνη.
Το 1846 οι οπλαρχηγοί Αθανάσιος Χαλκιώτης, Ιωάννης Καρπούζης, ο Αναστάσιος Χιμευτός κ.α, βεβαιώνουν ότι ο Γεώργιος Κοτρώνης πολέμησε γενναία στα Μαντεμοχώρια και στη συνέχεια στη Κασσάνδρα. Με τη λήξη της επανάστασης στη Χαλκιδική, αντί να κατευθυνθεί νότια, όπως το σύνολο των Χαλκιδικιωτών, συνέχισε τον Αγώνα υπό τις διαταγές του Καρατάσου στη Νάουσα της Μακεδονίας. Στη συνέχεια τον Ιούνιο του 1822 βρέθηκε να πολεμά στο Κομπότι της Άρτας. Τον ίδιο χρόνο πήρε μέρος στην απόκρουση της Α' πολιορκίας του Μεσσολογγίου από τους Τούρκους, πολέμησε επίσης στα Βρυσάκια, στο Τρίκερι, στη Σκιάθο, στον Σχινόλακα εναντίον του Ιμπραήμ και σε πολλές ακόμα μάχες. Εγκαταστάθηκε στη Σκάλα της Αταλάντης όπου και απεβίωσε το 1865.
Οι αγώνες του περιμένουν να δικαιωθούν στη πατρίδα του την Ιερισσό!
Ο Ιερισσιώτης αγωνιστής Αστέριος Πέτρου εξιστορεί, με σχετικό έγγραφο, την προσωπική του διαδρομή, μέσα στα ιστορικά γεγονότα:
«Χρονολογώ τις στρατιωτικές μου εκδουλεύσεις ως ακολούθως:
1821. Σ’ αυτό το έτος η πατρίδα μου έλαβε τα όπλα, όπου και εγώ έτρεξα το στρατιωτικό πεδίο επικεφαλής πολλών στρατιωτών, με στρατηγό τον αείμνηστο Εμμανουήλ Παπά.
1822. Στο Τρίκερι κατά τον Αληπασάν, και το ίδιο έτος στο νησί της Σκιάθου κατά του Τοπάλπασιαν, υπό τις διαταγές του αειδήμου Καρατάσσου ως μπουλουκτσής.
1823}
1824} Μετέβηκα στα Ψαρά, με τριάντα περίπου στρατιώτες, συγγενείς και συμπατριώτες μου, όπου οκτώ σκοτώθηκαν και έντεκα αιχμαλωτίστηκαν.
Έμεινα με το ένα τρίτο των στρατιωτών μου, και αφού εσύναξα και άλλους στρατιώτες, μετέβηκα στην Ύδρα υπό τις διαταγές του Καρατάσσου που φύλαγε τότε εκεί.
1825. Στο Νεόκαστρο ή Σκινόλακα υπό τις διαταγές του Καρατάσσου, όπου έπεσαν εκεί τρεις από τους συγγενείς μου πολεμώντας κατά τον Ιμπραήμ Πασά και το ίδιο έτος πάλι γύρισα στην Ύδρα υπό τις διαταγές του Καρατάσσου.
1826. Στην Αταλάντη με αρχηγό τον Καρατάσσο και στρατηγό τον κ. Ιωάννη Κωλέτη κατά του Μουστάμπεϊ.
1827.Στο Τρίκερι κατά του Νούρκα μπεϊ με αρχηγό τον Γάτσο και Καρατάσσο.
1828. Ήρθα στα Μέγαρα με τον Καρατάσσο για τον σχηματισμό των χιλιαρχιών, αλλά εξαιτίας των βασάνων μου τότε ασθένησα και πήγα στη Σκόπελο για ανάρρωση. Γι’ αυτό έμεινα αβαθμολόγητος.
Την 15 Απριλίου 1846 Ο Ευπειθέστατος
Σκάλα Αταλάντης. Αστέριος Πέτρου }»
Λίγο παρακάτω διαβάζουμε πιστοποιητικό, που βρίσκεται στον προσωπικό του φάκελο:
« Πιστοποιούμε οι υποφαινόμενοι ότι ο Κύριος Αστέριος Πέτρου από την Ιερισσό της Μακεδονίας σύμφωνα με την ανά χείρας του στρατιωτική έκθεση, άμα εξερράγη κατά το 1821 έτος ο υπέρ της ανεξαρτησίας ιερός αγώνας, έδραξε τα όπλα και έδρασε με γενναιοφροσύνη κατά των τυράννων της πατρίδας του παρευρεθείς.........».
Σε άλλο σχετικό έγγραφο οι συναγωνιστές του Αναστάσιος Χιμευτός και Θανάσης Σαραφιανός από τη Βάλτα1, Μιχάλης Βασιλείου και ο Ιερισσιώτης οπλαρχηγός Αθανάσιος Βλαχομιχάλης,πιστοποιούν ότι ο Αστέριος Πέτρου διέθετε μεγάλη ακίνητη περιουσία στην Ιερισσό, που την αποτελούσαν οικίες, αγροί και αμπελώνες, καθώς και χρηματική περιουσία «ουκ ολίγων». Τα έχασε όμως όλα, όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα πάτρια εδάφη, μετά την αποτυχία της επανάστασης της Χαλκιδικής, στην οποία όπως καταμαρτυρείται συμμετείχε ενεργά.
Αυτά είναι μερικά μόνο έγγραφα σπουδαίων αγωνιστών της ελευθερίας του 1821 από την Ιερισσό Χαλκιδικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου