Ομιλία Κατερίνας Παπακώστα, στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του Κρατικού Προϋπολογισμού 2013

Κάθε περίοδος ύφεσης συνδέεται με μία ιδεολογική μάχη: Ποια οικονομική πολιτική μπορεί να βγάλει την οικονομία από την ύφεση, να πετύχει διατηρήσιμη ανάπτυξη, χωρίς πληθωρισμό. Η κλασική ιδεολογική μάχη ανάμεσα στους οπαδούς του...

Κέυνς και τους μονεταριστές, σήμερα, περισσότερο από ποτέ, έχει ξαναζωντανέψει. Η στρατηγική εξόδου είναι η διακινδύνευση. Είναι το μήλο της έριδας. Το αποτέλεσμα της ιδεολογικής μάχης θα καθορίσει - για να μη γελιόμαστε - και την πορεία των αγορών. Στην Ελλάδα, που είναι στο κέντρο αυτής της ιδεολογικής μάχης, οφείλουμε –και αυτή είναι η πρότασή μου- να αναζητήσουμε τη στρατηγική εξόδου, ισορροπώντας ανάμεσα στη διατήρηση του κοινωνικού κράτους, αλλά και στην επίτευξη διατηρήσιμης ανάπτυξης χωρίς πληθωρισμό.

Ο ανέτοιμος ιδεολογικά κ. Τσίπρας, ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν προσφέρει πειστική στρατηγική εξόδου και πανικόβλητος, γι’ αυτό τον λόγο, προστρέχει, διολισθαίνοντας στην επίκληση του ακραίου και επικίνδυνου λαϊκισμού. Ο κ. Τσακαλώτος, ως Εισηγητής, δεν προσέφερε πειστική στρατηγική εξόδου. Αντίθετα, προσέφερε θεωρητικές αναζητήσεις κεϋνσιανού χαρακτήρα και περιεχομένου, χωρίς πόρους, ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος ασφαλώς, χωρίς αποτελεσματικότητα.

Οσον αφορά τους εταίρους μας, θέλω να πω το εξής: Εμείς ως εταίροι κάναμε το χρέος μας. Τώρα, αναμένουμε και οι εταίροι μας να πράξουν αλληλέγγυα, ερμηνεύοντας –ορθά όμως- τη στάση της Ελλάδας, την απόφαση του Κοινοβουλίου, όπως και την υπερψήφιση του Προϋπολογισμού από την Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, τον οποίο και εγώ θα υπερψηφίσω. Σας μεταφέρω, λίγο, το κλίμα: Εφημερίδα ‘’New York Times’’, με τίτλο: ‘’Η Ελλάδα πίνει το κώνειο’’. Υπογραμμίζει ότι κανένας υπεύθυνος Έλληνας Βουλευτής δεν θα μπορούσε να αγνοήσει τις τρομερές συνέπειες ενός ‘’ΟΧΙ’’, αλλά και κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει την απειλή της κοινωνικής σταθερότητας, την οποία φέρνουν οι περικοπές.

Ο κ. Κον Μπεντίτ, αναφερόμενος στο πρόγραμμα λιτότητας της Ελλάδας, λέει χαρακτηριστικά –το λέω για όσους κινδυνολογούν: ‘’Η χρεοκοπία της Ελλάδας δεν είναι πιθανή, γιατί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη θα την αποτρέψει’’. Τονίζει, όμως, από την άλλη, ότι δεν έχει ξεκινήσει η ουσιαστική συζήτηση στην Ελλάδα για την πάταξη των δύο μεγάλων δεινών, δηλαδή της διαφθοράς και του πελατειακού συστήματος.

Όσον αφορά τις προβλέψεις της Κομισιόν: Πιο αισιόδοξες είναι οι προβλέψεις της Κομισιόν για την πορεία του χρέους και την πορεία του ΑΕΠ της Ελλάδας, σε σχέση με τις προβλέψεις, που έχουν περιληφθεί στο επικαιροποιημένο Μεσοπρόθεσμο, δηλαδή από εμάς! Είμαστε πολύ πιο συντηρητικοί στις προβλέψεις. Ενδιαφέρον έχει, πάντως, το γεγονός ότι η Κομισιόν ασκεί την αυτοκριτική της, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το μεγαλύτερο λάθος στις προβλέψεις αφορά στην Ελλάδα, η οποία, μάλιστα, προχώρησε και στη σημαντικότερη προσαρμογή. Από την άλλη, όμως, επισημαίνει ότι, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να αντιστραφεί το αρνητικό κλίμα. Και, βεβαίως, όλα εξαρτώνται από το κατά πόσο θα κρατηθεί πιστά το χρονοδιάγραμμα των μεταρρυθμίσεων.

Το τελευταίο κομμάτι της εισήγησής μου αφορά την εθνική φανέλα, δηλαδή την εθνική ομοψυχία. Την ώρα, λοιπόν, κατά την οποία αυτό είναι το κλίμα, αυτές είναι οι προβλέψεις, αυτά είναι τα γεγονότα· την ώρα, κατά την οποία όλοι οι Έλληνες ανατάσσουμε, με βαρειές θυσίες, την εικόνα της χώρας, ο κ. Τσίπρας, μέσω γερμανικής εφημερίδας, δυστυχώς –και λυπούμαι γι’ αυτό- αποτρέπει τους ξένους από το να επενδύσουν στη χώρα μας. Με την ίδια στρατηγική, ο ‘’ΣΥΡΙΖΑ’’, στη συνάντηση με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, παρουσίασε την Ελλάδα ως τριτοκοσμική χώρα, πράγμα που συνεπάγεται δυσμενείς οικονομικές συνέπειες εις βάρος της Ελλάδας.

Όλα αυτά αποδομούν την αξιοπιστία της χώρας και του Πρωθυπουργού, που ανακτήθηκαν με τιτάνεια προσπάθεια. Η Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, υπερβαίνοντας τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, που χωρίζουν νομοτελειακά τα κόμματα που τη συνιστούν, έχει μια στρατηγική για το 2013. Η στρατηγική, λοιπόν, της Κυβέρνησης για το 2013 βασίζεται: Πρώτον, στην υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών. Δεύτερον, στην επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων και στην αξιοποίηση της αδρανούς περιουσίας του δημοσίου. Τρίτον, στην αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος. Τέταρτον, στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, η οποία, σημειωτέον, ισούται, είναι ισοϋψής, ως τάξη μεγέθους, με το πακέτο των μέτρων, το οποίο υπερψηφίσαμε. Και, πέμπτον, στη στοχευμένη μεταβίβαση των κοινωνικών δαπανών στους πραγματικούς δικαιούχους, διατηρώντας έναν ισχυρό δείκτη κοινωνικής προστασίας.

Κλείνοντας, θέλω να εκφράσω την ικανοποίησή μου, γιατί, στην πρόσφατη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, εξαιρέθηκαν τα άτομα με βαρειές αναπηρίες και τα προνοιακά επιδόματα των ατόμων με βαρειές αναπηρίες. Πρόκειται για θέματα σοβαρά και ευαίσθητα, που, μέσω του θεσμικού μου ρόλου ως Προέδρου της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής, εισηγήθηκα -εξουσιοδοτούμενη από την Επιτροπή μας- από τον Οκτώβριο, στον Υπουργό Οικονομικών και ο Πρωθυπουργός τα έκανε δεκτά.